Ze klinken zo mooi en verlicht, die spirituele oneliners. Maar wat zeggen we eigenlijk? En is het waar? Susan Smit toetst, keurt, wikt en weegt.
Deze week onderzoekt ze de woorden: ‘Als het op je pad komt, dan moet je daar iets mee.’
Niets gebeurt voor niets, dacht ik vroeger altijd, alles heeft een Reden. En ik dook er met huid en haar in. Als me iets werd verzocht stemde ik ademloos in, als ik werd meegevraagd riep ik ‘ja’ terwijl ik mijn jas pakte en zelfs als een man werk van me maakte betekende dit mogelijk en waarschijnlijk dat hij De Ware was. Iets kwam op mijn pad en het oneindig wijze universum had daar een hogere bedoeling mee die ik nu vast nog niet kon overzien.
Je hebt meer spijt van de dingen die je niet gedaan hebt dan de dingen die je wel gedaan hebt, praat iedereen elkaar na. Maar is dat altijd waar? Ik ben een paar formidabele blunders begaan, waarvan enkelen nog levendig na te gaan op mijn internet trail, die ik maar al te graag van mijn Spijtlijst zou willen schrappen. Het woord ‘nee’, was me daar goed van pas gekomen. Zeker omdat ik van binnen toch al weerstand voelde en beter wist.
Soms werpt het oneindig wijze universum je iets toe waar je juist door vriendelijk maar beslist ‘nee’ tegen te zeggen van leert. Je leert door te luisteren naar dat innerlijke stemmetje of buikgevoel dat je precies vertelt of je toe moet happen of beleefd weigeren. Weten wat je past en ernaar handelen – dat is de les. En soms komt er iets langs wat gewoon langskomt omdat het toevallig langs komt. Je hoeft er niets mee, ben je gek, je kunt er ook naar kijken en denken: goh, interessant, leuk, maar niet voor mij of een andere keer graag. Dankjewel en de groetjes.
