Je omgeving kan nog zo idyllisch zijn, het is geen garantie voor geluk. Waarom niet? Volgens Marnix komt een geluksgevoel nooit direct door je omgeving, maar ontstaat het van binnenuit. En daarom kan je mini-balkonnetje net zo lekker voelen als het mooiste strand.
Een paar jaar geleden lag ik een week op een tropisch strand. Het was ruim 30 graden, de azuurblauwe zee kon zonder filter op Instagram, er was meer dan genoeg wit (heet) zand, en achter mij stond een eindeloze rij kromme, gestaag wuivende palmen.
Ik dronk een cocktail. Het was perfect.
En ik voelde me verschrikkelijk.
Waarom was ik niet dolgelukkig op die jaloersmakende plek? Omdat het zo niet werkt. Omdat ik op de een of andere manier te veel aan en in mijn hoofd had en me niet kon overgeven aan de enorme weelde van het moment. Omdat ik van binnen gewoon niet blij was. En dat maakte de teleurstelling natuurlijk alleen nog maar groter.
Je ziet het vaak: mensen blijven continu zoeken naar de magische, altijd werkende connectie tussen specifieke omstandigheden en een lekker gevoel. Ooit voelde iets heel fijn en compleet, en die ervaring proberen we dan krampachtig terug te vinden. Een bepaald kopje koffie in dat speciale tentje. Een avondje met die en die vrienden (en die juist niet). Of we zien iets voor ons waar we eindelijk écht gelukkig van denken te worden. Die ene baan, dat specifieke lijf, die bepaalde bestemming of dat yogadiploma. Allemaal bedoeld om een bepaald gevoel terug te halen of te genereren. Maar het lukt ons zelden.
Waarom niet? Een fijn gevoel komt nooit direct door omstandigheden. Dat het toch zo líjkt, is makkelijk te verklaren: hoe minder we ons verliezen in gedachten, hoe prettiger onze realiteit is, en hoe beter we ons voelen. Want alleen onze gedachten en het soms beklemmende en vaak ontevreden gevoel dat ze kunnen oproepen, maken ons onrustig, angstig en ontevreden. Als we in een situatie zitten waarin minimaal een van onze wensen vervuld is, hebben we minder last van het idee dat er iets ontbreekt, en daardoor eventjes wat minder onrust. Ons hoofd is minder druk, en dat voelt goed.
Maar letterlijk niets van buitenaf kan ons een bepaald gevoel geven, omdat elk gevoel van binnenuit ontstaat. Zonder uitzondering, altijd. Daarom kun je je ergens of met een bepaald iemand op een bepaald moment heel erg fijn voelen, maar later op exáct die plek en met dezelfde persoon ook enorm ellendig. Er is geen directe, 100% werkende connectie tussen externe omstandigheden en ons gevoel: het draait áltijd om wat we er op dat moment over denken, en hoe onze relatie met die gedachten is. Alleen dáár wordt onze ervaring in al zijn zintuigelijke dimensies geboren, en nergens anders.
Daarom kun je compleet verrukt zijn van je nieuwe smartphone of auto, maar is die euforie meestal van korte duur. Daarom kun je iets eten waar je normaal gesproken vreselijk van geniet, maar er soms ook helemaal niks aan vinden omdat je aan het piekeren bent of je neerslachtig voelt. Daarom kun je volslagen hoteldebotel van iemand raken, en hem of haar een jaar later liever nooit meer zien.
En daarom kun je op het perfecte tropische strand liggen en tóch doodongelukkig zijn.
Er is niets buiten ons dat gegarandeerd en onveranderlijk een goed gevoel geeft (of een slécht gevoel, trouwens). Het werkt namelijk precies andersom: het goede gevoel leeft per definitie in ons, het is onze natuurlijke staat van zijn, maar we voelen het vaak niet omdat we zo gevangen zitten in zorgen, meningen, intriges en angsten. Onze ideeën over de wereld en hoe we daarin functioneren, staan tevredenheid en ontspanning in de weg.
Als je je weer realiseert dat het je aard is om je prettig en vervuld te voelen, weet je ook meteen dat je niks hoeft te forceren of te bereiken. Dan hoeven de omstandigheden niet meer perfect te zijn, en hoef je ook nooit meer op zoek te gaan naar het herscheppen van oude situaties. Dan voelt je mini balkonnetje nét zo lekker als het mooiste strand.
Je goed en tevreden voelen kan áltijd en overal. We zijn het alleen vergeten.
