‘Volgende week zijn alle kinderen donderdag vanaf 12.30 vrij’. Lees ik dat nou goed? Dit soort mails van school zorgen ervoor dat mijn jongens weliswaar joelend in polonaise door het huis marcheren, maar ze geven mij lichte hartkloppingen.
Ze hebben net twee weken vakantie gehad, en het is zo’n geregel… zeker als single mom, met de andere co-ouder op een wekenlange verre reis.
‘Willen jullie weten hoe ik het doe, fulltime werken en moederen?’, vroeg ik op mijn Instagram.
Nog nooit kreeg ik zoveel stemmen:
JA. Goed, duidelijk. Enkele reminders om werken en leven zo optimaal mogelijk te combineren.
1. Flexibiliteit
Ik heb het met vallen en opstaan geleerd, maar het blijkt dus gewoon dat de wereld niet vergaat als ik een paar uur niet op de redactie ben.
Gelukkig heb ik werk dat zich niet per se tussen negen en zes laat vangen. Al speelt de meest urgente zich tussen die uren af, ik kan prima ’s avonds mijn laptop openklappen en de niet-urgente dingen doen en de urgente dingen voorbereiden.
Dat geeft mogelijkheden: ’s middags de knutsels van het schoolproject bewonderen? Geen probleem. Maar ik zorg er wel voor dat het werk dóór kan.
Mijn ervaring: wanneer je de verantwoordelijkheid van af en toe flexibel werken serieus neemt, is het vertrouwen dat je ervoor terugkrijgt evenredig groot. Bewaak dat evenwicht en je bent vrij.
2. Heilige tijd
Woensdagmiddag gaat mijn telefoon uit en mijn laptop dicht. ‘Heilige tijd’, noem ik het. Oh, vergadering? Helaas, heilige tijd. Een meeting die per se moet? Sorry, heilige tijd. Het vraagt volharding, de eerste paar weken, maar mensen zullen het uiteindelijk accepteren, en respecteren.
Wat we doen in die heilige tijd? Absoluut niets heiligs. Wanneer ik met mijn kinderen ben, maak ik die tijd niet zo speciaal mogelijk maar zo gewoon mogelijk. Ik merk dat zij én ik het meest ontspannen zijn, wanneer ik niets compenseer maar er gewoon bén. Met mijn volle aandacht.
Verder is er nog een subcategorie heilige tijd: schoolvoorstellingen, projectwerken, klassenuitjes. Regel dat je er af en toe bij kan zijn, zeker bij eenmalige dingen.
Het klinkt raar, maar ik denk vaak: als ik vandaag een begrafenis zou hebben, zou ik ook best even gemist kunnen worden. Vaak gaat het maar om een paar uurtjes, en duurt de daadwerkelijke tijdsinvestering vele malen minder lang dan het sluimerende schuldgevoel dat je er niét was.
3. Hulp vragen
Niet voor niets staat er in de laatste Happi.kidz een groot artikel over hulp vragen: het is makkelijker gezegd dan gedaan.
Lisette Thooft deelt de drie gouden regels van hulp vragen, en die wil ik je niet onthouden:
Accepteer gelijkmoedig een afwijzing, ook zonder opgaaf van redenen.
Wees zo concreet mogelijk, beschrijf precies wat je behoefte is.
Uit je dankbaarheid voor gekregen hulp, je hoeft niet evenveel terug te doen voor iemand die je heeft geholpen, maar enthousiast bedanken hoort er wel bij.
Ik wil daar nog aan toevoegen, dat mensen soms zelfs op hun beurt dankbaar zijn als je ze láát helpen. Ik ben heel erg van het zelluf-doen, maar wanneer ik mijn kwetsbaarheid laat zien, geef ik ruimte aan anderen om hetzelfde te doen. It takes a village to raise a child…
4. Self-care
Self-care is hét toverwoord van dit moment, en niet voor niets: veel te vaak is zorgen voor jezelf het sluitstuk van de begroting. Self-care is dat wat je actief doet om je body, mind en soul sterk, veerkrachtig en gezond te houden.
Ik hou het heel simpel: ik streef er bijvoorbeeld naar om iedere dag te mediteren, gewoon te zitten met wat is, maar ik voel me niet schuldig als het een keer niet lukt.
Als ik geen tijd heb om te sporten, probeer ik zoveel mogelijk van A naar B te lopen. Af en toe plan ik een dag totaal vrij, om te lezen en te dagdromen. Onlangs volgde ik onze eigen tantra-training, om weer even af te stemmen met de signalen van mijn lichaam.
Zelfcompassie, meditatie, lichaamsbewustzijn: zoek actief naar een practice die bij jou past om je batterij op te laden.
5. Ergens beginnen
‘Doen wat je handen vinden om te doen’, die zin sprak de wijze Jos van Oord ooit (samen met Happinez founder en zus Inez van Oord schreef hij het boek Rebible).
Die zin heb ik altijd onthouden, het is mijn mantra op de dagen dat ik gewoonweg niet weet waar ik moet beginnen. Gewoon érgens beginnen. Lunchtrommels maken, fruit en groenten schillen, mijn haren wassen, paperassen verzamelen, mails beantwoorden, was ophangen. Eén voor één.
Noem het mindfulness, noem het oeroude wijsheid: deze mantra kalmeert mijn monkey mind en brengt me steeds terug in het hier en nu. It always seems impossible, until it’s done!
6. Een home office
Je zou ook gewoon ‘thuiswerkplek’ kunnen zeggen, maar dat associeer ik met werken naast een vol wasrek en tussen bergen lego en broodkorstjes.
Ik heb een home office en ik noem het zo, omdat het mijn werkruimte is. Ik kan letterlijk de schuifdeuren achter me dichttrekken. Wanneer ik werk waar tegelijkertijd geleefd wordt, gaat dat ten koste van mijn focus.
Mijn bureau is maar ienieminie, maar het is georganiseerd. Mijn favoriete pennen, notitieboekjes en papieren liggen binnen handbereik. De energie op die plek is anders, geen moeder-vibes.
Ik steek ritueel een kaars aan, om de start van mijn werktijd te markeren. Als je maar enigszins de kans hebt, creeër dan zo’n plek voor jezelf.
Ben jij moeder én werk je fulltime?
Volg dan onze online cursus Happi@Work!
