‘Het komt wel goed’, dat klinkt goed, het stelt gerust. Maar er is nog een veel beter zinnetje: ‘Het is nú al goed’.
Het telefoongesprek ging over het zoeken van een auto, en over alles wat daarbij komt kijken, en ter afsluiting zei ik: ’Ach, het komt wel goed’.
‘Nee, het is nú al goed’, zei de kennis die me hielp. ‘Huh?’ dacht ik, nadat we hadden opgehangen. ‘Hoezo is het nú al goed?’ Het bleef door mijn hoofd spoken. Want het was zo’n eenvoudig zinnetje waarvan de schoonheid en waarheid eigenlijk pas later tot je doordringt. ‘Het is nú al goed.’
Nu. Dit moment.
‘Het is nu al goed.’ Ik liet het af en toe langskomen, op willekeurige momenten op de dag. Terwijl ik aan het werk was, in de trein achter mijn laptop. Terwijl ik naar buiten rende om een hagelsteen uit de voortuin te halen en op mijn hand te laten smelten. Aan de telefoon met mijn moeder. Met een kind op de bank voor de televisie. Tijdens het tandenpoetsen. Het is nu al goed. En elke keer dacht ik: ja, het klopt. Het ís nu al goed. En het had een wonderlijk effect. Juist door heel even te denken ‘het is nu al goed’ werden terloopse momenten bijzonder.
Maar hoe kwám dat?
1. Het helpt je om ‘in het moment’ te zijn
Het zinnetje ‘het is nu al goed’ trekt je meteen het moment in. Het is een snelle en eenvoudige manier om even stil te staan bij het huidige moment. Al die dingen om je heen, de mensen waar je mee praat, je eigen besognes, dat is het leven, nu, op dit moment.
2. Het helpt om niet te oordelen
Er is een verschil tussen ‘het kómt wel goed’ en ‘het is nu al goed’. Uit het eerste spreekt vertrouwen in de toekomst, maar het betekent ook dat je kennelijk vindt dat het nu níet goed is. Juist door te denken ‘het is nú al goed’, accepteer je het moment voor wat het is. Je hoeft er geen oordeel over te hebben.
3. Het stemt dankbaar
Dat zinnetje ‘het is nu al goed’ geeft glans aan de kleine momenten, waarvan je je pas achteraf realiseert hoe kostbaar ze zijn. Die kleine momenten die eigenlijk nergens over gaan. Je staat in de tuin en je ziet gierzwaluwen. Of je bent op je werk, een collega loopt langs. Misschien ben je aan de telefoon met iemand die je dierbaar is. Je geeft jezelf de boodschap: Dit is een fijn moment. En dat vervult mij elke keer met dankbaarheid.
Maar eh, klopt het wel?
Verzetten
Tegelijkertijd merkte ik na een tijdje dat ik me ook wilde verzetten. Want het ís toch gewoon niet altijd goed in het leven? Er zijn toch vaak genoeg momenten die vervelend en naar of verdrietig zijn? Dat je met een hamer op je vinger slaat, dat je iets gezegd hebt waar je spijt van hebt, om maar iets kleins te noemen. Momenten dat de dingen niet gaan zoals je wilt dat ze gaan.
’En dan? Het er maar bij laten?’ appte ik eigenwijs naar de wijze man.
‘Je kunt wel wat dóen aan dingen, maar vanuit de acceptatie van dit moment gaat dat veel lekkerder, is mijn ervaring…’, appte hij terug. En weer was ik stil. Want ja, uiteindelijk is dat waar het over gaat: acceptatie. Zeggen ‘het is nu al goed’ betekent niet dat je het per se eens bent met wat er gebeurt. Het betekent alleen dat je het idee loslaat dat het anders zou moeten zijn. Dat je je niet meer verzet tegen hoe het is. Dat je accepteert dat je nu, op dit moment, hier bent, in deze situatie. Het is niet vechten tegen wat er is. Het is alsof je een soort kosmische geruststelling de wereld instuurt – waarmee je eigenlijk niet anders doet dan zelf rustig blijven. Waardoor het ook weer gemakkelijker wordt om te zien wat je moet doen om iets aan de situatie te verbeteren.
Van die kleine dingen…
Daar gaan we weer
Ja, en dat klinkt allemaal prachtig, maar ja, dan wil je een stukje tikken over het zinnetje ‘het is nu al goed’ en dan blijkt ineens je muis leeg, en het snoertje om ‘m op te laden is nergens te vinden. Zó irritant! En het wás al zo’n dag. Daar gáán we weer!
Wacht. Stil.
‘Het is nu al goed’, zei ik zachtjes. Ik haalde adem en zocht nog eens rustig, en vond het snoer terug waar het moest zijn: gewoon in mijn computer. Waar ik eroverheen had gekeken. Waar ik het nooit had gevonden als ik me druk en kwaad had gemaakt over dingen die tegen zitten en het op honderd plaatsen was gaan zoeken, behalve op de plek waar het gewoon wás en waar het voor me klaar lag.
En dat geldt natuurlijk niet alleen voor snoertjes. Maar ook voor geluk.
Meer hierover
Acceptatie van het moment, daarover gaat ook het bekende ’Verhaal van de Chinese boer’. Beluister het hier, met de prachtige stem van Alan Watts, of bekijk hier een versie in het Nederlands. Er zijn nog meer kleine zinnetjes die plotseling een enorme impact blijken te kunnen hebben. Zoals dit zinnetje dat je durf kan geven. Of lees dit stukje over dankbaarheid, met eenvoudige tips om je dankbaarheid te vergroten.
