Ik houd van… mij Ik houd van… mij Ik houd van… mij

Houd van jezelf, en dan komt alles goed. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want van jezelf houden, hoe doe je dat eigenlijk? Marnix zoekt het uit.

‘Je moet gewoon wat meer van jezelf houden!’

Uhu.
In de categorie ‘vurig gewenst’ is het een van de ingewikkeldste onderwerpen: zelfliefde. Basis voor geluk, en essentieel onderdeel van een oercliché. Want als je niet van jezelf houdt, kun je ook niet van een ander houden.

Alleen… hoe dóe je het eigenlijk?

Het lastige van het begrip zelfliefde is dat het twee partijen veronderstelt die in de praktijk lastig te vinden zijn. Je hebt zogenaamd een subject (degene die van iemand kan houden) en een object (degene van wie gehouden wórdt). Maar hoe zit dat dan precies? Wanneer en hoe ben je wie van die twee? Moet je steeds heel snel omschakelen? En is het mogelijk op de bank neer te ploffen en heel bewust een potje van jezelf te gaan zitten houden?

Online training Tantra & seksuele energie

  • Voel je lichter, vrijer én levenslustiger

  • Meer uit je hoofd zijn en meer in contact met je lichaam

  • Meer dan 5.925 trainees gingen je voor

Ja en nee. Nee omdat ‘houden van’ geen afgebakende activiteit is. Je kunt een taart bakken, het gras maaien, een column typen of je partner bevredigen met je tong; maar iets of iemand liefde geven is bepaald geen concrete handeling. Liefde is nu eenmaal niet kwantificeerbaar, niet te grijpen, te doseren, of letterlijk over te dragen. Ook niet voor en aan jezelf. Houden van is meer het resultaat van een bepaalde houding, het effect van een proces of fysiek contact. Het zit ‘m in de begripvolle, tedere manier waarop je met iemand omgaat, in de waardering en respect voor een ander, in de dynamiek tussen jullie twee.

En zo komen we vanzelf bij het ‘Ja’-gedeelte van het antwoord. Want er is wel degelijk veel te doen aan je – eventueel gebrekkige – zelfliefde. Ik noem twee dingen die heel veel mogelijkheden bieden, en mij enorm geholpen hebben meer waardering en geduld voor mezelf te ontwikkelen (want dat was eerlijk gezegd nogal armoeiig).
Ten eerste: mildheid voor jezelf. Ik leg even uit wat ik bedoel.
Als een vriend of vriendin met geestelijke pijn bij je komt, als hij of zij somber of in de war is, ben je zonder moeite lief en begripvol. Bij een ander vinden we het vaak de normaalste zaak van de wereld om levensproblemen serieus te nemen, en om hen onvermoeibaar te helpen met het verwerken ervan. Iemand troosten of steunen? Geen probleem.
Maar bij onszelf ligt dat meestal totaal anders. De meeste mensen zijn extreem kritisch als het gaat om wie ze zijn en wat ze (fout) doen. Het is nooit goed, en áls het misschien een keer naar wens is, duurt het prettige gevoel daarover meestal maar kort. Mild zijn voor de persoon met wie we letterlijk iedere seconde van ons leven doorbrengen, is bepaald geen vanzelfsprekendheid. Hoe dat komt? Het is de kritische stem die je altijd bij je hebt.

De ‘innerlijke’ criticus is een wezenlijk deel van ons dat ontstaat in je jeugd. Het is de echo van een strenge vader of bange moeder, of een ambitieuze leraar die ons nooit met rust liet. Die stem is niet per definitie slecht want hij probeert je vooral bij pijn en schaamte weg te houden, maar hij speelt vaak een veel te grote en vooral beperkende rol. Je kunt jezelf aanleren alert te zijn op de stem, op het eeuwige gezeur en geklaag en de kritiek, en je er steeds minder van aan te trekken. Mild zijn voor jezelf draait om het herkennen, onderscheppen en ontmantelen van de interne kritiek. Het betekent de stem die overal commentaar op heeft vriendelijk danken voor zijn bijdrage, en ‘m daarna evengoed negeren. Om eerlijk te zijn: het is lastig en vergt discipline om er een automatisme van te maken, maar je kunt jezelf bijna geen mooier cadeau geven.
En daar hebben we het bruggetje naar het tweede wat je kunt doen: zelfzorg.
Daarmee bedoel ik jezelf omringen met activiteiten die jij prettig vindt. Dingen doen die je de moeite waard vindt, waar je van ontspant, die je blij en vrolijk maken, of die je vervullen. Dat is voor iedereen anders, maar het effect is altijd hetzelfde: moeite en energie steken in je eigen welzijn laat zelfliefde groeien.

Misschien ga je graag naar de sauna, of vind je het heerlijk om uitgebreid koffie te drinken met een goede vriend of vriendin. Wellicht lees of schrijf of schilder je graag, vind je het lekker om te sporten of te dansen, of neem je af en toe de tijd om uitgebreid voor jezelf te koken. Misschien wil je soms een uur mediteren, een onbekende helpen, of juist helemaal niets doen en met rust gelaten worden. Het maakt eigenlijk niet uit: het gaat erom dat je jezelf laat merken dat je waardeert wie je bent en waar je behoefte aan hebt. Met kleine cadeautjes. Met oprechte aandacht. Met tijd die je doorbrengt zoals jíj dat wil, en acties waaruit blijkt dat je voor jezelf durft te kiezen.
En als je dat jezelf wat vaker gunt, ervaar je steeds meer wat je nu misschien mist.
Dan houd je eindelijk van jou.

Over auteur
Na vele mentale worstelingen ontdekte Marnix Pauwels wie hij is. Nu deelt hij maar al te graag de inzichten die hij opdeed in dit proces, om hiermee iets te kunnen betekenen voor anderen.  
Volgend artikel
Hoe je troost kunt vinden in de wijze woorden van Albus Perkamentus
Hoe je troost kunt vinden in de wijze woorden van Albus Perkamentus