Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Wijsheidswolf:
Lieve Dot,
Na jaren van proberen heb ik de opleidingsplaats van mijn dromen gevonden. Niet bij mijn vaste werkgever, maar bij een maatschap via een ZZP constructie. Het was een grote en enge stap, maar omdat het zo’n unieke kans was heb ik toch besloten ervoor te gaan.
Inmiddels ben ik halverwege de opleiding. Het avontuur blijkt erg grillig, onvoorspelbaar en onzeker. Ik ben constant waakzaam en alert voor de volgende tegenslag die opgevangen moet worden. De opleiding bestaat voor mij uit overleven en alles in mij roept dat ik een andere werkplek nodig omdat ik de opleiding zo niet goed kan afronden.
Ik voel me klem zitten. Een andere plek vinden gaat niet zo maar en stoppen voordat ik de eindstreep haal, zorgt dat mijn kansen op een baan minimaal zijn. Nog twee jaar doorbijten en oefenen in stressbestendigheid lijkt de enige oplossing, maar ik weet niet of ik dat vol ga houden.
Is het angst voor het onbekende en onzekere wat mij tegenhoudt om op te stappen? Of is het te weinig vertrouwen op het kunnen overwinnen van alle tegenslagen wat maakt dat ik meer stress ervaar dan nodig is en zit ik prima op mijn plek?
Liefs van Wijsheidswolf.
______________________________
Lieve Wijsheidswolf,
Ik ben misschien geen neurowetenschapper, maar dit is wat ik weet over stress: het is een motherfokker. Het vreet zich langzaam vol aan je hersencellen en boert vervolgens een wereld uit in zwart-wit. Dít of dat. Nu of nooit. Stress is een hijgerige stem die klinkt als een mix van jijzelf en de waarheid, die onrealistische overtuigingen in je oor blaft.
En jij, lieve Wijsheidswolf, staat zo te horen stijf van de stress. Ik waardeer je poging om je huidige situatie te zien als uitdaging (’twee jaar oefenmateriaal om te leren omgaan met stressbestendigheid!’) maar luister naar jezelf. Luister alsof ik dit tegen jou zou zeggen:
Ik ben constant waakzaam.
Ik ben constant alert voor de volgende tegenslag die opgevangen moet worden.
Mijn opleiding bestaat uit overleven.
Ik voel me klem zitten.
Nog twee jaar doorbijten.
Ik weet niet of ik het vol zou houden.
Waarschijnlijk zou je tegen me zeggen dit is waanzin. Is dit de manier hoe je wilt leven? Klinkt dit als een bestaan waar je prioriteiten op orde zijn? Nietwaar?
Er is helemaal niets mis met je grenzen verleggen en acht kleuren tegelijkertijd te kleuren omdat je op onbekend terrein bent. Wanneer je iets nieuws onderneemt, is er altijd dat moment waarop je niet weet hoe hard je terug moet rennen naar je oude veiligheid. De ene keer blijkt je leven enorm verrijkt als je dat niet doet. En er zijn diezelfde momenten, waarop je stress een duidelijk ‘keer om!’ bord bleek. Dat is het soort stress die je simpelweg afbreekt wanneer je er te lang in blijft. Aan jou de taak om die twee te onderscheiden.
Je kunt daarvoor eerdere momenten waarop je je comfort zone verliet bestuderen. Is hoe je nu reageert daarvoor exemplarisch? Wees eerlijk. En wat leverden die hoofdstukken je uiteindelijk op als je toch doorbeet? Als je op beide vragen een duidelijke ‘ja’ hebt, zou je kunnen overwegen vol te houden. Stress kán een teken zijn dat je dichter bij het vuur van iets wezenlijks komt.
Tegelijkertijd met dit meer analytische onderzoek naar je persoonlijke geschiedenis, raad ik je aan wat ik haast iedereen die jou is voorgegaan in deze rubriek heb geadviseerd. Namelijk een diep, rauw luisteren naar je ingewanden. Je lichaamswijsheid. Het wilde deel in jezelf dat de lagen van stress-verwarring van zich afschudt zoals een wolf verse hagelstenen uit haar vacht schudt. En dan huilt. Je weet wel. Zij.
Dat deel in jezelf – wat mensen ook wel eens intuïtie noemen, of wijsheid – kun je vragen of twee jaar doorbijten in deze situatie je wereld groter maakt, of juist kleiner. Maar het werkt alleen als je bereid bent om te luisteren. En daar de tijd voor te nemen. Misschien niet zozeer tijd in de zin van dagen of maanden, maar eerder tijd in de zin van ruimte. Je wolfwijsheid heeft wat ruimte nodig, en wat vertrouwen. Zoals alle wilde dieren is ze schuw. Maar als je het meent en oprecht de tijd neemt om te gaan zitten in het midden van jezelf, als op een steen in een open veld in het bos, zal ze verschijnen.
Dit is waarschijnlijk ook het moment dat de stress-schreeuwerd weer zal verschijnen om binnen no-time de wolf weg te jagen. Onthoud dan dat de opties die stress je voorhoudt altijd van plastic zijn. De dit óf dat’s die het je probeert te verkopen hebben niets te maken met je hele leven – altijd slechts met een kunstmatig segment ervan. Zo heeft stoppen met deze opleiding vermoedelijk geen causaal verband met eeuwige werkeloosheid. Waarschijnlijk zijn er, wanneer je weer toegang hebt tot je creativiteit, allerlei andere scenario’s te bedenken, variërend van het gesprek openbreken, een andere opleidingsplek zoeken en wat vertraging incasseren, tot het roer helemaal omgooien. Het probleem is nu dat je, verlamd door de zwart-witte filter van stress, niet bij die meerkleurigheid kan komen. Bij je inventiviteit.
Want dat zal je helpen een praktische oplossing te vinden. Maar eerst moeten er weer meer dan twee opties op je menukaart zien te komen. Het stresskonijn moet dimmen. De wijsheidswolf moet ruimte krijgen. En dat gaat je lukken, Wijsheidswolf. Dat weet ik zeker. Vergeet niet af en toe je hoofd omhoog te gooien en luidkeels te huilen.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
