Behoorlijk hysterisch, over-the-top charismatisch en vaak best wel oppervlakkig. Om heel eerlijk te zijn, heb ik niet zo’n hoge pet op van Amerikaanse zelfhulpgoeroe’s. Des te meer verrast was ik over de inzichten die de documentaire ‘I am not your guru’ op Netflix me gaf.
Tijd voor een avondje Netflix
Amerikaanser dan dit ga je het niet krijgen. Dat is wat je denkt wanneer je begint aan de documentaire over zelfhulpgoeroe Tony Robbins op Netflix. Robbins draait al even mee in de zelfhulpindustrie. Al in de jaren tachtig werd hij bekend als inspiratie- en prestatiecoach. Hij verkocht miljoenen boeken, coachte beroemdheden als Bill Clinton, Nelson Mandela en Prinses Diana en organiseert (peperdure) events en seminars waar mensen massaal op af komen. Daarmee verdient hij bovendien een driedubbeldik belegde boterham, want wie advies wil van Robbins, kan maar beter de portemonnee trekken (zijn seminars zijn behoorlijk aan de prijs).
Geluk is niet maakbaar
Nu verslind ik regelmatig zelfhulpboeken en verdiep ik me maar wat graag in de laatste therapieën en coach-technieken. Toch heb ik er een haat/liefde-verhouding mee. Zeker de boodschappen van self-made goeroes uit Amerikaanse hoek bezorgen me regelmatig kippenvel, en niet op een goede manier. Dit komt doordat zij vaak beweren dat geluk maakbaar is, jij zelf de baas bent over je eigen gedachten en je maar een paar stappen verwijderd bent van succes. Wellicht goedbedoeld, maar wat ze daarmee eigenlijk zeggen: lukt het je niet om gelukkig te worden, dan is dat helemaal je eigen schuld. En zo simpel ligt het nu eenmaal niet.
Niets meer missen van Happinez? Schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief.
Robbins de rockster
Een tikje sceptisch begon ik dan ook aan de documentaire ‘I am not your guru’ op Netflix. In deze docu wordt Tony Robbins gevolgd tijdens ‘Date with destiny’, een van zijn meest succesvolle meerdaagse seminars. Duizenden mensen kopen een peperduur kaartje voor zo’n event in de hoop dat het hun levens verandert. In de docu zie je Robbins als een soort rockster ten tonele verschijnen, waarna hij random mensen uit het publiek kiest die voor het oog van duizenden medebezoekers mogen vertellen wat hen daar brengt. Vervolgens weet Robbins hun met scherpe vragen en inzichten binnen mum van tijd richting geluk te manoeuvreren.
Het raakt je toch
Grote kans dat je nu met je ogen rolt (snap ik, deed ik ook). Hoe kan iemand nou in twee minuten uit een depressie gepraat worden? Toegegeven, de kans is best groot dat die mensen na de seminar weer net zo diep komen te zitten als daarvoor. Maar toch, hoe langer je kijkt, hoe meer het charisma en de energie van Robbins je meezuigt – zelfs door het televisiescherm heen. Amerikaans is het nog steeds. Een beetje overdreven en hysterisch ook. En toch zet de docu je aan het denken. Uiteindelijk zette ik toch met vochtige ogen en een paar extra inzichten de televisie weer uit.
Meer weten? Bekijk hier de trailer.
