Wat je in het leven tegenkomt en wie je pad doorkruist, dat weet je niet. Dat gebrek aan kennis, het reizen zonder navigatie of kaart is voor Marnix heel hoopgevend: juist omdat je leven zich altijd anders ontvouwt – en vaak niet op de manier waarop je verwacht.
Ik zal altijd alleen blijven. Denk ik.
Oh, er komen vast nog genoeg relaties en spannende verhoudingen. Er zal heus ruimte zijn voor hitsige one night stands. Maar ik ben bang dat het allemaal nooit écht bestendig wordt. En dat ligt vooral aan mij. Al heel lang vraag ik me af of ik überhaupt geschíkt ben voor zo’n relatie. Of ik het wel in me heb om een paar jaar met iemand op te trekken, met mijn nogal atypische levenswandel. En laten we wel wezen: er is letterlijk núl garantie dat ik ooit nog een vrouw vind waar ik graag langere tijd mee zal struikelen en opstaan.
Maar wat is eigenlijk de consequentie van die liefdestwijfel?
Zou het kunnen dat je op een dag zó graag verbinding wil, dat je niet meer kritisch bent? Dat je overstag gaat voor de persoon die in elk geval dééls in de buurt komt van je diepste verlangens? Ik bedoel: hoe heilig ís verliefdheid eigenlijk? Is het niet stiekem zo dat we op een gegeven moment vanuit evolutionair oogpunt gewoon vallen voor de man of vrouw die als eerste argeloos de hoek om komt kuieren?
De laatste tijd ben ik steeds meer bezig met de romantische liefde. Het is duidelijk dat ik opensta voor intimiteit, begrip, warmte en seksuele spanning. Want ook al breng ik graag tijd met mezelf door en heb ik dat isolement écht heel regelmatig nodig: ik verlang weer voorzichtig naar het delen van mijn dromen en verdriet. Vastgehouden worden, iemand die zich over je ontfermt, de dynamiek tussen geliefden die elkaar vertrouwen: ik mis het.
Uiteraard heb ik vastomlijnde ideeën over hoe ze eruit moet zien, wat ik prettig en opwindend vind. De eigenschappen die ze zeker moet bezitten, haar kijk op het leven, al dat soort dingen. Maar wat zegt dat precies? Ik loop lang genoeg mee om me het soms immense verschil tussen wat ik wil en wat ik krijg te realiseren. En als jij dat herkent, weet je ook dat wat je wil vaak niet per se geeft wat je ervan verwacht had.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het af en toe best lastig vind om het geloof in een uitdagende en voedende relatie hoog te houden. Het is geen gebrek aan zelfvertrouwen, maar vooral een overvloed aan oude ervaringen. Als ik de kronkelige lijnen uit het verleden doortrek ziet het er voor later best grimmig uit, qua liefde. Ik ben op dat gebied al zó vaak keihard onderuit gegaan: kennelijk is het een hardnekkig patroon dat zich keer op keer uitspeelt.
Maar ook hier geldt weer dat het lang niet altijd zo werkt. Voorspellingen op basis van het verleden (en dat zijn ze allemaal) zijn zelden accuraat, maar geven ons vooral een vals gevoel van zekerheid. Alsof je ineens de beschikking krijgt over een geheime blauwdruk voor je bestaan, een handige landkaart om de grillige jaren die je hier gegund zijn veilig mee te navigeren. Alleen: het leven kent geen agenda. Op dit niveau bestaat er geen logica. En daar wordt het ineens hoopgevend. Want ik kan me de hele dag onderdompelen in uitgebreide theorieën over de liefde, maar de enige plek waar het spel écht gespeeld wordt is de praktijk. Hoe het had kúnnen zijn maar in werkelijkheid niet is, is totaal niet relevant – ook al blijven veel mensen juist daar eindeloos in hangen.
Het leven stroomt en klotst, het duwt en trekt, en welke kant het opgaat weet je pas als het eenmaal zover is. En dat geldt voor alles. Al je plannen, de doelen waar je zo hard aan werkt: het is misschien prachtig als ze uitkomen en spannend als je ze bereikt, maar vaak is het nog veel mooier als ze mislukken. Omdat je zo gedwongen wordt je vernauwde fixatie los te laten, en het onvermijdelijke te accepteren. Omdat je op die manier leert hoe intens veerkrachtig en vindingrijk je bent. En als je dat eenmaal herkent en accepteert, kun je pas écht spreken van levenskunst. Dan wordt onzekerheid een uniek cadeautje.
Ik denk dat ik altijd alleen zal blijven. Maar misschien struikel ik over tien minuten op straat wel over het vleesgeworden tegendeel.
Want gelukkig zitten mijn voorspellingen er heel vaak naast.
