Soms doe je echt stomme en domme dingen, die je het liefst gelijk vergeet. Maar het heeft juist zin om daarbij stil te staan, en om spijt te voelen – de prijs voor het niet luisteren naar je eigen innerlijke stem. Als je dapper genoeg bent dit toe te laten, kun je iets leren van het rotgevoel dat je daarvan krijgt.
Berouw voelen over je eigen stommiteiten is spiritueel gezien niet erg in de mode. Het heeft geen zin, kun je horen beweren. We dienen dingen ‘los te laten’ en wel zo snel mogelijk. De dingen gebeuren zoals ze moeten gebeuren, het loopt zoals het loopt en het is zoals het is. Daar hoor je dan een berustende, serene glimlach bij op te zetten, waarna je vrolijk, fris en verlicht over gaat tot de orde van de dag.
Je kunt het verleden niet repareren
Gedane zaken nemen geen keer. Helemaal waar. Hoe uitvoerig je andere mogelijkheden ook bij elkaar fantaseert of hoe zorgvuldig je ook reproduceert wat er allemaal precies is misgegaan, je kunt het verleden niet repareren. In die zin is spijt hebben inderdaad zinloos. Met eindeloos herkauwen en je lullig voelen verander je dan misschien niets aan de geschiedenis zelf, maar het kan er wel voor zorgen dat de toekomst er anders uit gaat zien.
We doen allemaal stomme en domme dingen
Reflecteren op je handelen en wat voor gevolgen dat heeft gehad, geeft zelfinzicht. En door zelfinzicht en gezonde zelfkritiek kun je je eigen tekortkomingen in kaart brengen en voorkomen dat je je in het vervolg als een complete idioot gedraagt. Soms doen jij en ik namelijk gewoon echt stomme en domme dingen. Is dat je wel eens opgevallen? We worstelen allemaal met onze onhebbelijkheden. Dat erkennen is de eerste stap om de zaak in beweging te krijgen. Je kunt gaan achterhalen waar het vandaan komt, waar een patroon ligt en wat je daaraan kunt doen. Je kunt je handelingen tegen het licht houden, ze eventueel betreuren, je excuses aanbieden, waar mogelijk je fout herstellen en besluiten het de volgende keer helemaal anders te doen.
Gevoelens met een boodschap
Wie heeft trouwens ooit bedacht dat gevoelens direct nut moeten hebben? Of dat ze positief moeten zijn? Ze zijn er. Punt. Mooi of lelijk, praktisch of onhandig; gevoelens stromen door je heen en hebben een boodschap voor je: iets behoeft aandacht. Je hebt ze te doorvoelen en eventueel te begrijpen. Als je dat doet valt er niets actief los te laten, want dan verdwijnen ze vanzelf weer. Dat heet verwerken en dat is erg aan te raden.
Je innerlijke stem
Spijt heb je alleen over je gedrag tegen beter weten in. Als je toen niet beter wist dan is dat hoogstens erg jammer, maar je zult je er niet rot of schuldig over voelen. Nee, wroeging voel je over die ene keer dat je diep van binnen een stemmetje hoorde dat je vertelde dat je het beter anders kon aanpakken, maar het tóch niet deed. Spijt is de prijs die je betaalt voor niet luisteren naar je innerlijke stem. En dat is een serieus rotgevoel.
‘Daar ga je spijt van krijgen’, zei ik laatst tegen mijn zesjarige dochter toen ze om een onbenulligheid weigerde een vriendinnetje bij het afscheid gedag te zeggen. Ze keek even bedenkelijk. Toen slikte ze haar trots in, strekte ze resoluut haar armen uit en gaf haar vriendin een knuffel. Alles beter dan die dekselse spijt. Ongelofelijk handig eigenlijk, dat het bestaat.
