Waarom de telefoon het leven van je kinderen verpest (maar dit is wat je eraan kunt doen)

Ik ken helemaal niemand die ‘goed’ met zijn smartphone kan omgaan. Steeds opnieuw worden we verleid om uit het echte leven te stappen, en even te kijken. Toch blijven we het proberen. Misschien werkt dit.

Een groep met oud-Silicon Valley medewerkers, mensen afkomstig van Facebook, Google en Apple, kwamen in verzet tegen de gevolgen van technologie en social media. Ze hebben een centrum opgericht tegen de verslavende gevolgen van technologie en wilden op 55.000 Amerikaanse scholen voorlichtingscampagnes geven. Dat de mensen die aan de wieg stonden van de apps en de apparaten waar we allemaal verslaafd aan zijn eigenlijk helemaal geen voorstander zijn van die apparaten, is niet nieuw. Uit de New York Times wisten we al dat Steve Jobs zijn eigen kinderen zoveel mogelijk weghield van de iPad. De voormalig hoofdredacteur van WIRED (het grootste Amerikaanse blad over technologie) schijnt thuis heel strikt te zijn geweest met de maximaal-één-uur-per-dag-regel voor zijn kinderen.

Hedendaags dilemma

Hoe meer je weet, des te beter weet je misschien ook hoe schadelijk het is. Het is een blijvend dilemma (ik vermoed in ieder modern gezin?): hoeveel minuten/uren per dag mogen de kinderen op hun telefoons of iPads? In hoeverre tast het hun ogen aan? Hun creativiteit? En jij zelf, hoeveel uur mag jij? Iedereen weet dat je het moet beperken want het vervuilt onze geest en maakt ons minder aandachtig. Talloze tips worden geschreven maar nooit hoe je ze volhoudt. Als mijn zoon YouTube-video’s bekijkt (een van zijn grootste hobby’s) verdwijnt hij als het ware in zijn scherm. Ik zie het gebeuren en dan vraag hem: ‘Wil je weer terug op aarde komen?’ En ja, die vraag krijg ik natuurlijk direct terug als ik even later zelf best wel lang op mijn telefoon kijk.

Grote verleiding

Op vakantie lukt alles altijd beter dus ook je telefoon vergeten. Expres thuislaten omdat je niet wilt dat er zand in komt. Op vliegtuigstand zetten omdat je toch geen Wi-Fi hebt. Maar in het dagelijks leven is het de meeste aanwezige uitdaging van deze tijd, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat loert het apparaatje naar je, verleidt het je, piept het, trilt het of knippert het gemoedelijk. ‘Kom even met me zitten, rust even uit met me! Ik ben gezellig! Ik laat je mooie foto’s zien, leuke berichtjes, ik weet van alles, ik geef je liefde, je krijgt geen spijt!’

Weerstaan is moeilijk. De apps van Facebook en Twitter heb ik allang weggegooid, en van mails krijg ik geen notificaties op mijn telefoon. Maar op Instagram kijk ik wel dertig keer. Laatst was ik het ding kwijt en betrapte ik mezelf op de gedachte: oh, lekker rustig, het is even voorbij.

Aandachtig leven

Hoe kun je van zo’n apparaatje houden, en toch aandachtig leven? Ik denk toch af en toe het internet uitzetten. Laten we doen alsof we boven de wolken vliegen, op weg naar een onbekende toekomst, telefoon op vliegtuigstand anders stoort het de reis. Straks, als we er zijn, mag die weer aan.