Mindful mama Didie Schackman neemt je mee in haar zoektocht naar een zinvol bestaan. Op haar blog Soulful Stories deelt ze wat ze op de weg naar een mindful leven zoal tegenkomt, en ook op haar blog voor Happinez schrijft ze over deze zoektocht naar zichzelf.
Je hebt van die dagen dat je jezelf helemaal beu bent en eigenlijk alleen nog maar op de ‘stand-by’ knop wilt drukken. Zo’n gevoel overviel mij een paar weken geleden. Ik had de afgelopen jaren zoveel ondernomen en telkens geprobeerd het ultieme uit mezelf en de wereld om mij heen te halen, ik was uitgeblust. Het werd het begin van een lange ‘wat moet ik nu’-periode die geruisloos overging in een moedeloze stilte.
Na een paar weken had ik er genoeg van. Ik had me op van alles gestort, behalve op mezelf. De zelfredzame Didie die doorgaans overal een oplossing voor heeft, werd niet ‘wakker’. Ik moest hulp vragen en het muurtje afbreken dat mijn opknapbeurt in de weg stond. Daarvoor hoefde ik niet ver te zoeken. Wie stond daar al vijf jaar naast mij, bereid me te helpen al mijn dromen waar te maken? Mijn eigen vriend. Ik heb het geweten: avond na avond trokken we letterlijk en figuurlijk alles uit de kast om mij wakker te schudden. Zelfs met behulp van de idealen die ik als kind al had uitgetekend in zelfgemaakte dagboekjes.
Gaandeweg ontwikkelden we een werkwijze waarbij we alle gebeurtenissen uit mijn leven op één vel papier noteerden om vervolgens een selectie te maken van de momenten en dromen die er echt toe deden. Zo ontstond er ruimte voor mijn diepste verlangens, wat alleen mogelijk was door alle beperkende gedachten af te wijzen. En dat viel niet mee. Verbazingwekkend hoe je elk verlangen de kop in kunt drukken met clichés als ‘daar is geen tijd voor’, ‘dat kan niet met jonge kinderen’, ‘daar ben ik te oud voor’. Maar door te volharden in mijn missie kon ik mezelf opnieuw uitvinden.
De gezamenlijke werksessies bleken een rollercoaster aan emoties, maar leverden tegelijkertijd zo veel plezier op dat we elke avond met een glimlach naar bed gingen. Wat overigens niet altijd voor een goede nachtrust zorgde, want als mijn hart eenmaal staat te springen, wil ik al mijn wensen tegelijk verwezenlijken.
Na enkele weken kon ik de vermoeidheid en verwarring van me afschudden. Door keer op keer elke beperkende gedachte af te wijzen, ontstond ruimte voor een frisse wind: een voorbode voor mijn persoonlijke ommekeer. Nu kijk ik naar een toekomst waarin ik me wil toeleggen op projecten die voor mij betekenisvol zijn. Niet vanuit chaos en overvloed, maar vanuit aandacht en eenvoud, want dan ben ik op mijn best.
Door vanuit mindfulness diep in jezelf te kijken, al dan niet met behulp van mensen die in jou geloven, is er voor iedereen een weg om opnieuw tot bloei te komen. Als je hiervoor de tijd neemt, kun je de mooiste momenten uit je verleden gebruiken om de toekomst vol frisse moed tegemoet te gaan.
