Het enige waar je echt naar moet luisteren is je eigen geweten.
Mijn zoon had op één van de laatste schooldagen van het afgelopen jaar bij een vriendje gespeeld en samen met hem geld opgehaald voor Serious Request. Hij vertelde me dit in de auto. Lange autoritten zijn een van de weinige momenten dat hij dingen aan me vertelt die hem dwarszitten.
Ze hadden over de actie gehoord op de radio. Van een theemok hadden ze een collectebus gemaakt: het logo van Serious Request hadden ze uitgeprint, en met karton hadden ze een bovenkant met een gleuf gemaakt. Zo waren ze langs de huizen gegaan bij ongeveer veertig buren maar veel mensen waren niet thuis. Sommige mensen gaven niet omdat ze zelf al geld hadden gedoneerd aan de actie. In totaal hadden ze vijftien euro en veertig cent opgehaald. Van hun eigen zakgeld hadden de jongetjes daar nog vijf euro bijgedaan. De ouders van het vriendje hadden het geld overgemaakt aan het goededoelen-programma van de radio: twintig euro en veertig cent.
Ik vond het opmerkelijk want mijn zoon is niet de deur uit te krijgen voor een boodschap, niet eens voor iets lekkers, maar hiervoor dus wel. Hoewel ik Serious Request altijd een hoop geschreeuw vind, vond ik dit toch een heel mooie actie. En het bedrag, twintig euro en veertig cent, leek me ook perfect. Opgehaald door twee jongetjes van elf. Ik was trots op hem.
Maar nadat ze klaar waren, hadden ze nog een beetje van hun eigen geld over. Met de mok nog bij de hand waren ze naar de bakker gegaan om iets lekkers te kopen. Een buurvrouw liep net langs, één van de buren waarvan ze net een euro hadden gekregen voor hun actie. Ze keek bedenkelijk naar de jongens en een beetje boos. Mijn zoon zei: ‘Mam, we hadden echt niets uit die mok gehaald, we hadden nog eigen geld! Maar ze keek alsof we, nouja…’ Hij was stil.
De rest kon ik invullen: alsof ze de jongetjes niet geloofde. Die zouden haar geld opmaken bij de bakker in plaats van aan het Rode Kruis storten.
Hij was stil. We reden over de snelweg. ‘Wat vervelend’, zei ik. ‘Ja,’ zei hij, alsof hij er echt mee zat.
Waarschijnlijk krijg je als opgroeiende jongeman heel vaak het nadeel van de twijfel. Omdat die jongetjes van elf ook boeven zijn. Die hun dagen vullen met kattenkwaad uithalen en daarvan Youtube-filmpjes maken. Die op alle andere dagen het geld van de buurvrouw waarschijnlijk graag hadden willen gebruiken voor het aanschaffen van donuts voor zichzelf. Maar soms dus niet.
Als de buurvrouw dit toevallig leest: ze hebben het geld echt overgemaakt.
