Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Lieve Dot,
Ik woon al een jaar of vijf samen met mijn grote liefde. Hij is genereus, slim, is mijn maatje en een sexy geliefde. Daarbij vergeet hij standaard zijn sokken onder het bed en kan ik me enorm ergeren aan het feit dat ik weer de wc doe terwijl hij nergens last van heeft en dat de afwas bij hem echt ein-de-loos duurt… maar daar af en toe lachen klaart de lucht altijd op. Kortom met deze man wil ik kinderen, oud worden, ruzie maken, scheiden en weer bij elkaar komen, vakantie vieren… leven dus.
Wij wonen (goedkoop) in het huis dat mijn vader bij elkaar heeft verdiend. Nu is mijn vriend in de gelukkige positie dat hij ook geld krijgt van zijn ouders en dat geld wil hij investeren in dit huis. Het lijkt misschien vreemd maar ik zit enorm te worstelen of ik dat wel een goed idee vind.
Het zit zo: ik ben enig kind en heb altijd het gevoel gehad dat ik enorm veel mazzel had met alle aandacht en liefde die ik kreeg. Dat was, toen ik nog een kind was, in mijn omgeving lang niet bij alle kinderen het geval. Inmiddels heeft zich dit gevoel vertaalt in een gevoel dat ik dan nu wel extra verwend ben omdat ik in mijn eentje mag genieten van dit huis terwijl vrienden ternauwernood een hypotheek krijgen of eindeloos van huurhuis naar kamer verhuizen.
Daarbij voel ik een enorme verantwoordelijkheid goed met dit huis om te gaan. In de eerste plaats omdat ik geen rekening hoef te houden met broers en zussen dus alleen voor de beslissing sta hoe met het huis om te gaan. Daarnaast voel ik me ook een soort schuldig naar vrienden toe, zo vertel ik niet graag over mijn situatie en reageer geprikkeld als mijn vriend vraagt naar de stand van zaken omtrent zijn wens/idee om geld te investeren. Overigens is hij daar veel relaxter in dan ik; hij ziet het als een manier om zelf ook lekker in het huis te kunnen leven als we het dankzij het geld van zijn ouders kunnen opkappen.
Mijn verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van dit huis wordt versterkt doordat mijn vader als vluchteling naar Nederland is gekomen en alles op alles heeft gezet om het hier goed voor elkaar te boksen. Dit huis is daar een symbool van. Nu ik bedenk hoe trots ik ben dat hij dit huis voor elkaar heeft gebokst krijg ik tranen in mijn ogen. Mijn vader zegt dat wat hem betreft het mijn huis is en dat ik ermee kan doen wat ik wil. Hij heeft het huis voor mij bedoeld. Hij kan ook goed met mijn vriend opschieten en ziet onze toekomst samen in dit huis helemaal zitten. Overigens zijn mijn ouders gescheiden en dus past mijn moeder wat mij betreft minder goed in dit plaatje. Het huis staat op zijn naam.
De vraag is hoe ik het huis kan overnemen op een manier die recht doet aan de inspanning die mijn vader heeft geleverd om het voor elkaar te krijgen? Past de investering van een ander in dit plaatje? Het geld komt immers van zijn ouders. Is het oké om dat geld ‘toe te laten’ in dit huis, in deze familie, of doe ik daarmee mijn vader geen recht? Daarnaast vraag ik me ook af hoe ik van mijn ‘enigskinderen zijn verwend’ fobie af kom?
Ik ben benieuwd naar jouw visie.
Lieve groet,
Verwend nest
_________________________________________________
Lieve Verwend nest,
Het eerste wat ik zou doen is je vader uitnodigen, in jullie huis, lekker voor hem koken en hem deze brief voorlezen. En vragen wat hij ervan denkt. Niet zozeer omdat hij het dan kan zeggen, maar zodat jij het kan horen. Hij heeft zijn ideeën namelijk allang duidelijk gemaakt. Maar jij propt je oren vol met watjes gedrenkt in onbevraagde overtuigingen die het horen blokkeren. Dus maak het officieel. Lees hem deze brief voor – en luister naar hem. Dit is je vader. Ik kan wel gissen naar het antwoord op je vraag op welke manier je het huis kan overnemen ‘die recht doet aan de inspanning die hij heeft geleverd om dat voor elkaar te krijgen’ – en ik zou denk ik dicht in de buurt kunnen komen – maar het is zíjn antwoord om te geven. En vooral; jouw taak om te luisteren.
Het siert je trouwens, lief Verwend nest, dat je het allemaal zo goed wilt doen. Dat je zo bewust bent van je bevoorrechte situatie. Maar het is goed om te beseffen dat je niemand een plezier doet, dat je geen enkel ongelijk recht trekt, door dit te koppelen aan zelfwaarde. Niets wordt beter op aarde doordat jij jezelf een innerlijk recht onthoudt. Dingen worden beter door liefdevolle acties. Ik kan me trouwens voorstellen dat je vader tijdens jullie brief-etentje hier wel verhalen over heeft.
Waar je vader je ongetwijfeld ook over kan vertellen is dat dingen kunnen veranderen. In rap tempo. En dat niemand die dacht een veilig en overzichtelijk leven voor de boeg te hebben, daar garantie op krijgt. Dát dingen veranderen is eigenlijk de enige garantie die je krijgt. Je kunt, in plaats van je energie te verspillen aan je verwend voelen, leren met open armen ontvangen wat je krijgt. In het volle – dankbare – besef dat je het toch maar tijdelijk hebt.
Wat dat betreft worden de belangrijkste dingen in je leven vaak niet bepaald door het soort huis waarin je woont en of je een investering accepteert of niet. Die worden bepaald door de mate waarin je liefde – of huizen van vaders, enthousiaste sexy geliefdes, geld van schoonouders, verstandige contracten of welke vorm die liefde ook maar aanneemt – kunt ontvangen én uitdrukken. De mate waarin je verbaasd en dankbaar en wakker leeft, ontvangt én weggeeft wanneer de tijd is gekomen. Open-hartig, noemen ze dat. Alles wordt verwelkomd en alles kan vertrekken wanneer het zover is. Blijdschap en rouw – niets is te nauw in jou, wanneer je leven als dubbelzijdige saloon-deurtjes opent. Dat is hoe je van je ‘enigskinderen zijn verwend’ fobie afkomt, lieve Verwend nest. Geef en neem, zonder terughoudendheid, zoveel en zolang het kan.
Geniet van de avond met je vader!
Alle goeds,
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je erover mee praten? Dat kan hier.
Wil je alle vorige Dots teruglezen? Dat kan hier.
