‘I rest in the kingdom of the soul of my being’

Door Susan Smit
‘I rest in the kingdom of the soul of my being’ ‘I rest in the kingdom of the soul of my being’ ‘I rest in the kingdom of the soul of my being’

Ze klinken zo mooi en verlicht, die spirituele oneliners. Maar wat zeggen we eigenlijk? En is het waar? Susan Smit toetst, keurt, wikt en weegt.

Deze week keurt ze de woorden: ‘I rest in the kingdom of the soul of my being’

Dit. Betekent. Dus. Niets.

Als je een hoop mooie woorden aan elkaar plakt, levert het vanzelf iets heel dieps op, lijken marketeers van theezakjes en rauwe chocoladerepen te denken. Dat doen slechte koks ook: hopen dat je een goed en kloppend gerecht krijgt als je maar genoeg lekkere ingrediënten door elkaar heen mietert.

Je kunt jezelf drogeren met geruststellende theorieën en stellingen om de rauwe rottigheid van het leven af te blussen. Spirituele oneliners kunnen kalmeringspillen zijn, bedoeld om het werkelijke voelen of diepgaand onderzoeken op afstand te houden. Half in slaap gedoezeld door de prachtige mystieke toon kun je gaan denken dat je al bij het eindstadium van berusting, balans en sereniteit bent aanbeland, terwijl je een essentieel stuk (namelijk gewoon eens voelen wat je voelt) overslaat. De quote suggereert diepgang, maar in werkelijkheid verhindert het dat juist.

Mensen kunnen een spirituele vorm van het syndroom van De la Tourette oplopen, net zoals er mensen zijn die buiten kantoor blijven praten over ‘targets’ en ‘iets naar iemand toe communiceren’. Ze blijven steken bij het verheven klinkende esoterische jargon dat altijd lijkt te werken en indruk lijkt te maken op nietsvermoedende toehoorders. Aan het enorme en groeiende citatenreservoir waar je vrijblijvend mee kan strooien, zal het niet liggen. Er zijn zelfs mensen bij wie je, als je ze iets vraagt, antwoord krijgt van Eckhart Tolle of Swami Yogananda. Fuck dat. Bedenk zelf iets.

Je kunt inhoudsloze ‘mooie woorden’-spreuken trouwens geweldig goed pareren met de tegeltjeswijsheden die aan de muur bij onze grootouders hingen. ‘Ja ja, het concert des levens kent geen program’, kun je bloedserieus zeggen. (Heel waar trouwens: als er íets zeker is in het leven, is het dat niets zeker is.) Of mijn persoonlijke favoriet: ‘In de hemel is geen bier. En daarom drinken we het hier.’ Heel serieus bij kijken.

Over auteur
Spiritualiteit en literatuur zijn de grootste passies van onze ‘huisheks’ Susan Smit. Ze was een van de eerste columnisten van Happinez, maakt de boekenrubriek in het blad en schrijft op deze site columns waarin ze deelt wat ze meemaakt en leert.
Volgend artikel
Normaal bestaat niet
Normaal bestaat niet