Deze week advies aan Platgewalst, die het gevoel heeft tegen een deur op te lopen binnen zijn relatie met M. ‘Eén scenario ontbreekt in jouw beschrijving van je situatie’, meent Dot. ‘Namelijk het – in jouw ogen onwaarschijnlijke – scenario dat je ex misschien gelijk heeft.’
Hai Dot,
In maart vorig jaar leerde ik M kennen. Het was liefde op het eerste gezicht. Alles klopte en bleef kloppen. Door open en eerlijkheid naar elkaar toe te zijn vertelde M dat ze erg worstelde met haar trauma’s uit haar kindertijd, pubertijd tot zelf haar vorige vriend waarmee ze bij een psycholoog via EMDR vanaf probeerde te komen. Ze stond letterlijk op de afgrond… Ik wist dat ik haar niet kon redden en alleen maar onvoorwaardelijk liefde kon geven en dit vond ze fantastisch. Ze had nooit gedacht dat het ook zo kon zijn.
Toch krijgen wij wel eens ruzie door een meningsverschil of miscommunicatie waarin ik tracht het liefdevol te houden, maar helaas werkt dit voor haar anders. Zij zag alles als een aanval, als grensoverschrijdend. Het ging zelfs zover dat ze vond dat ik diegene was die emotioneel om zich heen sloeg en alleen maar aan zich zelf dacht, en dat zij mij niet kon helpen en ik maar hulp moest zoeken.
Na elke ruzie was ik diegene die het rust gaf. En weer het initiatief nam om te praten en de relatie weer op te pakken, maar vroeg of laat stonden we weer tegenover elkaar. Dit is een paar keer gebeurd tot ik het uiteindelijk met kerst vorig jaar niet meer trok en vroeg voor time-out. Waarop zij het meteen uit maakte maar wel vrienden wilden blijven, zonder garantie dat dit zou lukken.
Ik was hier kapot van. Maar omdat ik zo gek op haar was dacht ik ‘dit is misschien nodig’ en ging akkoord. Na een tijdje rust zijn weer wat contact gaan zoeken, vrij snel op haar initiatief omdat ze veel eenzaamheid, pijn en verdriet had, en zijn we iets leuks gaan doen waarop alles als vanouds leek. Ook hier werd ik weer de hemel in geprezen.
Helaas is het net een week geleden weer geklapt met een ruzie zoals altijd. Alles was teveel, ik was teveel en ik ben voor het eerst boos geworden. Ik begrijp er niets van dat het zo mooi kan zijn allemaal, maar zodra het haar teveel is blijft er niets van over. Ze ziet volgens mij niet in dat haar gedrag ervoor zorgt dat het niet werkt….
Ik weet dat ikzelf ook een aandeel heb ik mijn manier van communiceren. Ik doe mijn best en ben verre van perfect. Maar als iemand aan mij vraagt wat ik wil en hoe ik me voel, om me vervolgens compleet plat te walsen door emoties en beschuldigingen dat het nu alleen maar over mij gaat en dat ik over grenzen ga, dan mis ik denk ik toch een link….
Ik weet het dus nu even niet meer….
Alvast dank,
Platgewalst
Lieve Platgewalst,
Eén scenario ontbreekt in jouw beschrijving van je situatie. Namelijk het – in jouw ogen onwaarschijnlijke – scenario dat je ex misschien gelijk heeft. Misschien komt dat wel omdat je zo overtuigd bent dat dit háár probleem is, dat je het zicht op je eigen wokgroentenmix van onwenselijk gedrag even kwijt bent. Je zegt letterlijk dat ze niet inziet dat ‘haar gedrag ervoor zorgt dat het niet werkt’. En ik kan me voorstellen dat die houding – grofweg gezegd, ik ben perfect en jij bent hier het emotionele wrak – de intimiteit waarnaar je verlangt in de weg staat.
Is er een mogelijkheid dat je niet helemaal naar haar luistert, lieve Platgewalst? Niet helemaal eerlijk bent naar jezelf? Op welke manieren ben je ’teveel’? Op welke manieren ga je telkens weer over haar grens heen? Als je de rust neemt om eerlijk naar die vragen te kijken, respecteer je de vrouw waar je zo dol op zegt te zijn. In elk antwoord op die vragen zul je weer een stukje gemeenschappelijke grond terugwinnen. Maar je moet het willen. Je moet verantwoordelijkheid willen nemen voor je eigen gedrag, ook al vind je je aandeel in de ruzies maar één procent ten opzichte van haar 99. Wees dan de volledige man die je kunt zijn in die ene procent. Zo mis je niets.
Want je zegt een link te missen. Misschien komt het doordat je haar gedrag onbegrijpelijk acht. Alsof ze niet het ene moment poeslief en enorm dankbaar kan zijn en het andere moment vindt dat jij diegene bent die hulp kan gebruiken. Misschien kan je een plek vinden waar dat waar is. Dat is de link. Dit is wat we doen met de mensen waarvan we houden; je verdiept je in ze, het interesseert je wat ze bezig houden. Je luistert naar ze en overweegt of het waar is wat ze zeggen.
Wat trouwens iets anders is dan bij ze blijven. Je kunt prima van iemand houden én ze verlaten. Dat is een prachtige optie die de liefde biedt.
Je kunt niet verliezen wanneer je radicaal luistert naar waar je lief steeds met jou tegenaan blijft lopen, lieve Platgewalst. Hoe je haar grenzen overschrijdt, hoe je om je heen slaat. Kijk of je voorbeelden kunt vinden van hoe je dit hebt gedaan, en doet, binnen deze relatie. Die momenten zullen de sleutel zijn naar een groter zelfbewustzijn, letterlijk de kans om jezelf vanuit een ander perspectief te bekijken. Het zal de sleutel blijken naar een nog niet eerder verschenen doorgang van jullie relatie, óf de sleutel naar de uitgang. Welke sleutel het ook blijkt, die van de doorgang of uitgang, je overhandigt jezelf die pas wanneer je ophoudt de ander te beschuldigen van wat niet werkt en als je onderzoekt wat jouw aandeel is.
Of je nu bij elkaar blijft of niet; dat is liefde. En deze vrouw geeft je de kans om liefdevoller te worden. En ook al zie je haar de rest van je leven nooit meer, dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Alle goeds,
Liefs
Dot
