Waar je het meest intimiteit zou verwachten – in een intieme relatie – is die vaak moeilijk te bereiken. Hoe komt dat toch, en wat is er aan te doen? Het heeft te maken met jezelf blootgeven. Hoe minder ego als pantser, hoe meer intimiteit.
Soms kun je zomaar, spontaan, met een onbekende een warm en vertrouwelijk gesprek voeren. Onbekommerd praat je over je gevoelens, angsten en verlangens. En daarna ga je weer uit elkaar, licht ontroerd en blij.
Als je niets met elkaar te maken hebt, is het vaak makkelijker om vertrouwelijk te worden, om eerlijk en onbezorgd jezelf te zijn, dan met mensen die je kent. Wonderlijk, maar waar: juist in veel ‘intieme’ relaties zijn echt intieme momenten zeldzaam. Hoe komt dat toch?
Het heeft te maken met de maskers die we normaal gesproken dragen, met sociale spelletjes die we spelen, bewust, maar meestal onbewust. Maar om onze maskers af te leggen, moeten we vertrouwen dat we niet gekwetst worden.
Online training Tantra & seksuele energie
-
Voel je lichter, vrijer én levenslustiger
-
Meer uit je hoofd zijn en meer in contact met je lichaam
-
Meer dan 5.925 trainees gingen je voor
Waarom we bang zijn voor intimiteit
‘Mensen zijn bang voor intimiteit,’ zei de Indiase spirituele leraar Osho, ‘omdat ze vrezen dat de ander het zwarte gat in hun binnenste ontdekt als ze te veel nabijheid toestaan.
Het woord intimiteit komt uit het Latijn intimum, en dat betekent je binnenste, je innerlijke kern. Als je niet weet wie je in wezen bent, dan kun je nooit intiem worden met iemand. De ander zal zien dat je niet weet waar je naar toe gaat, dat je je eigen lied nog nooit gehoord hebt, dat je leven geen kosmos is maar een chaos. Vandaar de angst voor intimiteit.
Wie zijn we onder ons masker?
Maar zelfs als je wél weet waar je naar toe gaat, dan nog is het niet altijd even makkelijk om je geliefde in die intieme binnenkant van jezelf toe te laten. Intimiteit is nabijheid in elk opzicht. Maar het ontstaat alleen als we helemaal onszelf zijn, zoals we werkelijk zijn, ónder ons ego, die woede, die zieligheid of dat onverschillige masker.
Waarom intimiteit in een relatie zo lastig te bereiken is
Intimiteit en ego gaan dus niet goed samen. En ons ego is misschien wel het allerduidelijkst aanwezig in onze meest intieme liefdesrelaties. Zelfs al kunnen we het door de bank genomen goed vinden samen en zijn we blij met elkaar, dan nog zijn we onder de oppervlakte vaak een soort ‘vechtgenoten’.
Voor een deel is dat een egostrijd. Ik wil erkenning krijgen van mijn partner voor alles wat ik doe, ik wil winnen. Maar er is meer aan de hand. Tegelijkertijd wil ik ook weer níet winnen, want ik heb niets aan een volgzame partner die mij in alles gelijk geeft en braaf doet wat ik zeg.
Misschien zijn relaties er juist voor om die strijd te voeren: nergens bots je met je ego zo hard op dat van een ander als thuis bij je partner. Nergens is elk snippertje egoïsme of egocentrisme, zó onwelkom als in een liefdesrelatie. We vechten juist omdat we zo verlangen naar intimiteit.
De clou is…
Een intieme liefdesrelatie is een leerschool, omdat je blijft verlangen naar egoloze momenten met elkaar. En daarvoor moet je de diepte in. Je eigen duistere kanten onder ogen zien, dat zwarte gat daar diep binnenin onverschrokken confronteren, je twijfels, je angsten, je nare kanten – kortom, je schaduw vinden en aan het licht brengen.
De clou is: je kunt pas echt intiem worden met je intimi, als je jezelf intiem kent. En voor die intieme kennismaking met jezelf moet je helemaal alleen in jezelf afdalen. Pas wanneer het duister induikt ben je je bewust van je minder fraaie eigenschappen. Ze zijn aan het licht gekomen, duidelijk zichtbaar.
Dat betekent, concreet, dat je wéét hoe onaardig je kunt zijn, hoe betweterig, wat een control freak je af en toe bent, hoe bot of onsportief, zelfzuchtig of verwaand. Vanaf dat moment hoef je die schaduwzijde niet meer te projecteren op de ander. En dat niet alleen: ook je geliefden mogen weten hoe je werkelijk in elkaar steekt. Je hoeft het niet meer te verbergen.
Zo word je samen intiem
Als je partner dezelfde dappere tocht naar het innerlijke duister heeft gemaakt, dan kun je echte, intieme vrienden worden. Wat er ook gebeurt, je hoeft je niet meer te verbergen achter een beschermend masker. ‘Daar was ze weer, die boze schooljuf die ik in mijn ziel heb’, kun je bijvoorbeeld zeggen, als je per ongeluk bits bent uitgevallen. En de ander zal begrijpend knikken.
Ook in het vrijen wordt alles anders als je echte vrienden bent die zich niet meer beter of anders hoeven voor te doen dan ze zijn. Het opwindende spel van het begin van de relatie komt misschien nooit meer terug – maar wat er voor in de plaats komt, is minstens even waardevol.
