Zo kun je helemaal jezelf zijn bij je familie

Zo kun je helemaal jezelf zijn bij je familie Zo kun je helemaal jezelf zijn bij je familie Zo kun je helemaal jezelf zijn bij je familie

Hoe je helemaal jezelf kunt zijn bij je familie is simpel. Namelijk door niet te verwachten dat ze je zullen geven wat je wilt. Dot geeft advies aan Geen Steun van Familie.

Beste lieve Dot,

Als kind was ik al gevoelig. Tegenwoordig zouden ze het HSP noemen. In die tijd werd er geen aandacht besteed aan zulke kinderen. De wereld was overweldigend. Ik werd gepest op de lagere school en later toen ik volwassen was op mijn werkplek. Ik heb werk gehad waar mijn talenten niet naar voren kwamen. Maar tijdens mijn opvoeding heb ik geleerd om door te zetten. ‘Van werken is nog niemand dood gegaan’ was het motto bij ons thuis.

Uiteindelijk ben ik ziek geworden, omdat ik niet leefde naar mijn eigen hart. In 2010 is letterlijk het licht uit gegaan. Depressie, niet meer willen leven, alles was te overweldigend. Ik werd ontslagen na 25 jaar dienstverband. De UWV arts vond dat er genoeg met me gesold was en gunde me rust. Voor altijd, zo op was ik.

Mijn familie kan niet omgaan met deze situatie. Mijn vader zei destijds: ‘nu hebben we een armoedzaaier in de familie’. Ook zei hij dat als ik een normaal leven had gehad, dit nooit was gebeurd. Ik heb in die tijd geen steun van mijn familie ervaren en mijn familie zwijgt dit nu dood. Er zal nooit aan me worden gevraagd hoe het is. Terwijl ik dat wel bij hen doe. Ik ga altijd braaf op bezoek. Mijn ouders en zus komen nooit bij me op bezoek. Toen ik een paar jaar geleden geopereerd werd heeft mijn zus nooit naar me geïnformeerd. Ze had zelfs hulp geboden na de operatie, maar ik heb haar nooit gezien.

Astrologie en je geboortehoroscoop

  • Online training met 8 lessen van Happinez astroloog Johanna Blok

  • Ontdek wat jouw persoonlijke planeten, huizen en aspecten over je onthullen

  • Cadeau: Happinez notebook

Nu heeft ze dezelfde operatie gehad, en ik ga op bezoek, neem cadeautjes mee en ga voor haar naar de winkel. Daarna hoor ik niks meer. Van mijn ouders hoor ik ook niets meer, omdat ik hardop heb uitgesproken dat ik dat niet fijn vond hoe ze op mijn ziekte reageerden en dat ik het gevoel had er helemaal alleen voor te staan. Nu, een paar weken later krijg ik een sms van mijn zus, of ik naar de verjaardag kom van haar zoon. Er wordt nergens over gepraat. Is het verstandig om met dit masker op deze familierelatie voort te zetten? Hoe geef ik mijn grenzen aan?

Bedankt,
Geen Steun van Familie

Lieve Geen Steun van Familie,

Wat denk ik helpt is het masker dat je nodig hebt om bij je familie te zijn niet als masker te zien. Als je jezelf blijft vertellen dat je bij elk familiebezoek je ware zelf weg moet stoppen, dan ben je net een vulkaan die steeds meer druk opbouwt. En geen goed gezelschap voor zowel jezelf als je familie. Wanneer je daarentegen gaat met het idee dat je helemaal jezelf kunt zijn, ben je een open weide in plaats van Etna. En hoe je helemaal jezelf kunt zijn bij je familie is simpel. Namelijk door niet te verwachten dat ze je zullen geven wat je wilt. Geen excuus, geen je hebt gelijk al die jaren ben ik er niet voor je geweest, geen uitleg. Zolang je dat van ze verwacht, plaats je een betonnen muur tussen jou en je familie. Door die muur van onrealistische verwachtingsbakstenen op te houden blokkeer je zelf de nabijheid waar je naar verlangt.

Zo beschuldig je je familie van voorwaardelijk of schijnheilig gedrag, maar in feite doe je hetzelfde, lieve Geen Steun van Familie. Pas wanneer je familie vraagt hoe het met je is, op bezoek komt en zich verontschuldigd over hun gebrek aan steun tijdens jouw moeilijke jaren, gaat jouw innerlijke deur naar hen open. Pas wanneer zij van jou houden zoals je bent, kun jij houden van wie zij zijn. Alhoewel dit misschien even een bittere pil is om te slikken, kun je je afvragen hoe eerlijk dat is.

De grote vraag, de grote uitdaging waar families zich zo goed voor lenen is; kan jij je familie waarderen ook zónder dat zij doen wat jij wilt? Want dat is in feite wat jij van hen vraagt. De enige die die patstelling kan doorbreken ben jijzelf. En wel door ongestoord en onvoorwaardelijk van ze te blijven houden, ook als ze niet doen wat jij van ze vraagt. Het is de enige optie – als je rust en vrede wilt tenminste.

Wat trouwens niets te maken heeft met een deurmat zijn. Dat is het tegenovergestelde. Je ontslaat je familie van de plicht om zich naar jou te verontschuldigen en zelfs te steunen. Dat is namelijk niet hun taak, dat is de jouwe. Je haalt die onrealistische, haast mythologische verwachting tussen jullie uit, waardoor – misschien wel voor de eerste keer – onvoorwaardelijk contact mogelijk is. Ga maar na; als je in de aanwezigheid bent van iemand die iets van je wilt, of je iets verwijt, of iets nodig heeft, blokkeert dat verbinding. Je voelt constant dat iemand iets van je wilt. Zo’n geheime agenda bewapent contact tussen mensen, terwijl oprecht open contact ontwapent. En families zijn de beste plek om dit te oefenen, omdat over het algemeen rivieren van ingesleten behoeftes en wortel geschoten verwijten ons innerlijke familielandschap kenmerken. En toch kan het, lieve Geen Steun van Familie. Daar ben ik van overtuigd.

Je bevrijdt jezelf op een totaal nieuw niveau wanneer je niet langer van je familie verwacht om jouw wonden te helen. Wanneer je daar zelf volledige zorg voor gaat dragen, hoeven zij het niet langer te doen. Je zal verbaasd staan van hoeveel ruimte en intimiteit zich openbaart wanneer je naar de verjaardag van je neefje gaat zonder enige verwachting dat je familie anders zal zijn dan wie ze zijn. De dingen die je zult zien! De gebaren van zorg die je al die tijd niet zag omdat je van je familie verwachtte dat ze jouw taal spraken. De sms die vraagt of je wilt komen. Het verzoek of je koffiemelk wilt. De sterke familieverhalen die worden verteld. De pure aanwezigheid, de gebaren van de mensen die je hebben gemaakt in één ruimte. Leer hun taal spreken, zonder jezelf op welke manier dan ook te verloochenen. Als je dat lukt lieve Geen Steun van Familie, zul je vrij zijn.

Alle goeds,
Liefs
Dot

Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.

Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!

Wil je alle vorige Dots teruglezen? Dat kan hier

Ben je benieuwd wie er achter Lieve Dot schuilgaat? Bekijk dan deze video:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Over auteur
Geertje Couwenbergh is schrijver, spreker en coach, waarbij ze workshops en lezingen geeft. Ze schreef verschillende boeken over persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en creativiteit, waaronder "Zin", "Life Safari" en "Gelukkig zijn moet je durven". Geertje richt zich op het inspireren van mensen om hun ware zelf te ontdekken en hun volledige potentieel te bereiken. 
Volgend artikel
Ode aan oma
Ode aan oma