Dit is een ode aan de strijdsters, de koninginnen en de slachtoffers

Door Susan Smit
Dit is een ode aan de strijdsters, de koninginnen en de slachtoffers Dit is een ode aan de strijdsters, de koninginnen en de slachtoffers Dit is een ode aan de strijdsters, de koninginnen en de slachtoffers

‘Wat mij betreft is 8 maart dit jaar een dag om de revolutie die gaande is te vieren.’

Heb je het gezien? Hoe actrice Frances McDormand tijdens de Oscars 2018 alle vrouwelijke genomineerden vroeg om op te staan: ‘Kom op, Meryl, als jij het doet, doet iedereen het.’ En of de geldschieters in de zaal hen de komende dagen even wilden helpen om hun projecten rond te krijgen? Daar stond een vrouw die met een knipoog, maar vastberaden haar seksegenoten vooruit hielp. Het was een publieke daad van zusterliefde. We kijken niet eens meer echt op van dit soort zusterverbonden, want het gebeurt steeds vaker. En dat is, als je het mij vraagt, formidabel.

‘De emancipatie was wel zo’n beetje voltooid’

Een jaar of vijftien geleden was dat nog heel anders. Toen ik op 8 maart met mijn taperecordertje op straat stond en voor een tijdschrift aan vrouwelijke voorbijgangers vroeg wat ze vonden van Internationale Vrouwendag, kreeg ik lauwe reacties. Bijna alle vrouwen, van uiteenlopende leeftijden, vonden dat het tijd werd om het af te schaffen, want ‘de emancipatie was wel zo’n beetje voltooid’. Zelf hadden ze immers nergens last van. Verbijsterd keerde ik terug naar huis. In een wereld waar meisjes en vrouwen werden besneden, uitgehuwelijkt, misbruikt, bestraft als ze zich zonder mannelijke begeleider in een auto of op straat vertoonden, vonden ze Internationale Vrouwendag o-ver-bo-dig geworden? We leken onze zusters wereldwijd te zijn vergeten. En we leken bovendien uit het oog te zijn verloren dat er ook in het westen nog genoeg verhulde en onverhulde ongelijkheid was.

Feminisme light

Lange tijd noemden vrouwen zich niet of halfslachtig feministe, waarna er een relativering van dat begrip volgde. Vandaag danst Beyonce voor het in neonletters gespelde woord ‘feminist’ en is jezelf een feminist noemen cool. Soms is dat een hol begrip – modebedrijven verkopen T-shirts met de tekst ‘activist’ of ‘feminist’ erop, gemaakt door onderbetaalde meisjes en vrouwen onder slechte omstandigheden – maar het is vooruitgang dat de titel trots wordt geuit. Feminisme light kan een eerste stap zijn naar een hopelijk wat inhoudelijkere versie.

Online training Sacred Sexuality

  • Ervaar meer levendigheid, intimiteit en sensualiteit

  • Kom in verbinding met je vrouwelijke energie

#MeToo

Lange tijd was het stoer en vrijgevochten als je als vrouw zei dat je niet moest mekkeren over ongewenste handen op je billen of erger. Nu inspireren we elkaar om te zeggen ‘Ja, het is mij ook overkomen’. #metoo mag dan soms wat doorslaan, maar de boodschap is duidelijk: met seksueel misbruik of intimidatie kom je niet meer weg.

Lange tijd werden subtiele vormen van seksisme niet opgemerkt of werd het tuttig en kinderachtig gevonden om ermee te zitten. Nu wijzen we de voorbeelden haarfijn aan en ontmantelen we de verborgen uitgangspunten die we niet langer met ons mee willen dragen: dat ons uiterlijk niet het belangrijkste is wat wij vrouwen te bieden hebben. Dat begeerlijk zijn niet het hoogst haalbare is. Dat het niet onze plicht is om er leuk uit te zien.

Vandaag vieren we de revolutie

Zolang er nog meisjes en vrouwen verminkt, gemuilkorfd, geminacht en onderbetaald worden, is het nodig om stil te staan bij Internationale Vrouwendag. Het is een dag om te genieten van onze rechten en onze voorgangsters te danken voor de strijd die daarvoor geleverd is. Het is een dag om te protesteren tegen de wandaden die nog elke dag en wereldwijd tegen vrouwen worden begaan. Het is een dag om de strijdsters te steunen, de koninginnen te eren en de slachtoffers te gedenken. En wat mij betreft is 8 maart dit jaar een dag om de revolutie die gaande is te vieren.

Over auteur
Spiritualiteit en literatuur zijn de grootste passies van onze ‘huisheks’ Susan Smit. Ze was een van de eerste columnisten van Happinez, maakt de boekenrubriek in het blad en schrijft op deze site columns waarin ze deelt wat ze meemaakt en leert.
Volgend artikel
Waarom we meisjes niet moeten leren lief te lachen, maar moedig te zijn
Waarom we meisjes niet moeten leren lief te lachen, maar moedig te zijn