Lieve kersverse moeder,
Daar zat je dan. Terug uit het ziekenhuis, of nadat de kraamvrouw was vertrokken, met de eerste baby die ooit uit je buik was gekomen. Je keek naar het kind, je afvragend wat je moest doen. Met of zonder kruik laten slapen? Aanleggen aan de borst, waarvan je je nauwelijks kon voorstellen dat er ooit melk uit zou komen? Die eerste nacht hing je bij elk hikje, burpje, stuipje en kreetje boven de wieg. En als al die geluiden achterwege bleven ook, om te zien of de baby nog wel ademde.
Twijfels en angsten
Je dacht misschien dat je onzekerheid die nacht een hoogtepunt had bereikt, maar dat blijkt nog niets vergeleken bij de kolossale twijfels en angsten die je nu, in de eerste weken na de geboorte ten deel vallen. Geef je wel genoeg melk? Zul je de baby niet laten vallen? Heeft hij of zij het wel warm genoeg?
‘Vertrouw op je moedergevoel,’ zeggen ze tegen je, ‘een moeder kan aan het huiltje van haar baby horen wat er aan de hand is: honger, kou, een vieze luier, pijn of eenzaamheid’. Maar waarschijnlijk hoor je alleen maar gehuil – klaaglijk geloei dat aanzwelt en weer afneemt, jammerend kabbelt en tot hysterische hoogte klimt.
Zielencontact
Er zijn waarschijnlijk meer dan genoeg moeders in je omgeving die je op het hart drukken dat het beter zal gaan, en dat is ook zo, maar ik zou je alleen willen zeggen dat je verwarring normaal is. Het wezen dat negen maanden lang onder je hart leefde, tegen wie je liefdevol praatte en die je naar je hand toe voelde bewegen, is nu plots een tastbaar en kwetsbaar mensje met geheimzinnige wensen. Het moeiteloze zielencontact dat jullie voor de geboorte hadden, wordt nu overstemd door de behoeften van een levende zuigeling op aarde. Het lijkt misschien even of dat zielencontact weg is, maar dat is schijn.
Contact
Zoek dat zielencontact terug en praat met de baby die zich nog niet kan uiten maar contact zoekt. Een pasgeborene staat energetisch open en zal de boodschap ontvangen op zielsniveau, ook al kan het de woorden niet verstaan. Het moet zelf ook wennen om van de geest in de stof te gaan, om ‘af te dalen’ als het ware. Vertel je baby wat je aan het doen bent, dat je een luier verschoont of dat jullie naar buiten gaan, en vooral voordat je de kamer verlaat als je het te slapen legt. Deel je gevoelens, haal herinneringen op aan de bevalling, aan de periode daarvoor. Leg woordeloos contact als jou dat beter ligt, kijk in haar of zijn ogen, visualiseer een zachte en beschermende energie om de baby heen, masseer voetjes. En voel dat je nog steeds verbonden bent, maar nu op een andere manier dan tijdens je zwangerschap.
Wees mild
‘Geniet!’, zeggen mensen tegen je. ‘Dit is de mooiste tijd van je leven.’ ‘Het gaat zo snel, voor je het weet gaan ze naar school.’ En genieten doe je ook heus, op een intense manier die je misschien nog niet eerder zo hebt beleefd, maar hoogstwaarschijnlijk ervaar je ook uitputting, verwarring, paniek, gejaagdheid, verveling, onrust en wie weet zelfs wanhoop. En weer wil ik je zeggen, lieve kersverse moeder, dat dit normaal is. Schaam je niet voor deze gevoelens, verwar ze niet met ondankbaarheid of hysterie, maar wees mild voor jezelf. Je transformeert immers; je leven ondergaat een grote aanpassing en zal nooit meer hetzelfde zijn. Gun jezelf tijd om van een vrouw een moeder te worden met alle emoties die daarbij horen.
Modieuze ideeën
In deze brief aan jou geef ik geen praktisch advies, omdat je waarschijnlijk al omkomt in de goedbedoelde tips, tegenstrijdige feiten en uiteenlopende meningen. Behalve deze: besef dat alle gebruiken rondom bevalling, kraamtijd en borstvoeding tijd- en cultuurgebonden zijn en daarom niet heilig. Veel overtuigingen zijn slechts modieuze ideeën die voortdurend verschuiven. Luister daarom niet naar alle geluiden om je heen of die in boeken, maar vaar op je eigen kompas. Wat voelt goed? Waar reageert jouw baby goed op? Wat werkt? En laat je daarvan niet wegleiden. Want: er is nog nooit iemand moeder geweest van juist deze baby.
Schakel terug naar de eerste versnelling, lieve kersverse moeder, omarm een traagheid die bijna tegennatuurlijk aanvoelt, koester ook je donkere gevoelens, wees mild voor jezelf, heb geduld en gun jezelf en je baby een zachte landing.
Met respect en waardering voor hoe jij het moederschap invult,
Susan
Meer Happinez?
- Waarom ouders de lat best iets lager mogen leggen bij het opvoeden
- Aan alle bonusouders: Susan Smit schreef je deze brief
- Ben je een ‘luie ouder’? Dan ben je goed bezig!
