Wat als je zoon of dochter ‘anders’ is: is liefde voor je kind onvoorwaardelijk?

Wat als je zoon of dochter ‘anders’ is: is liefde voor je kind onvoorwaardelijk? Wat als je zoon of dochter ‘anders’ is: is liefde voor je kind onvoorwaardelijk? Wat als je zoon of dochter ‘anders’ is: is liefde voor je kind onvoorwaardelijk?

Wat als je kind een zware beperking heeft, of juist extreem slim is, of het verkeerde pad heeft gekozen? Is liefde dan nog onvoorwaardelijk, en kun je volledig accepteren dat hij of zij ‘anders’ is? Andrew Solomon was gefascineerd door die vraag en interviewde tientallen ouders. Het opende zijn ogen.

Andrew Solomon is homo. En homoseksualiteit, vertelt Andrew Solomon in zijn TED Talk, werd vijftig jaar geleden nog gezien als een ziekte. Of neem het syndroom van Down, iets dat we tegenwoordig heel gewoon vinden. Nog niet zo lang geleden werden kinderen die met het syndroom geboren werden, niet gezien als volwaardig mens.

Een kind dat ‘anders’ is

We hebben steeds meer begrip voor mensen die ‘anders’ zijn, volgens Solomon, maar tegelijkertijd is het voor ouders niet altijd makkelijk om een kind te hebben dat homoseksueel, verstandelijk gehandicapt of hoogbegaafd is. Voor zijn onderzoek sprak hij tientallen ouders met een kind dat anders is. Bijna allemaal zeiden ze dat ze hun zoon of dochter graag een makkelijker leven hadden gegund, een leven waarin ze ‘erbij hadden gehoord’.

Alleen maar houden van

En toch, hadden de vaders en moeders dan liever een ander kind gehad? Nee. Ze hadden hun kind, precies zoals het is, niet willen missen. Omdat ze hielden van hun zoon of dochter zoals het kind was, maar ook omdat ze er zelf zo door veranderd waren. Gegroeid. Zelfs de moeder van Dylan Klebold, een van de daders van de schietpartij op Columbine Highschool, had haar zoon niet willen missen. Hoe afschuwelijk het ook was wat hij zoveel mensen had aangedaan – als ze zijn geboorte ongedaan had kunnen maken, zou ze dat niet willen. Wel voor de wereld, maar niet voor haarzelf.

Een moeder vertelde Andrew over haar zoon, die bij zijn geboorte door de artsen min of meer was opgegeven. Hij had een specifieke vorm van dwerggroei, en volgens de artsen zou hij nooit praten, nooit lopen en nooit zijn ouders herkennen. Ze kon het kind maar beter achterlaten in het ziekenhuis, zei een van de dokters zelfs. Maar moeder nam hem mee naar huis, zocht de allerbeste arts, en het jongetje werd tientallen keren geopereerd. Op een dag, de zoon ging naar de universiteit, zag ze de auto van haar zoon staan bij een bar. ‘Als iemand me bij zijn geboorte had verteld dat ik me nog eens zorgen zou maken omdat hij met de auto naar een kroeg was gegaan…’ Wat zij allemaal voor hem gedaan had, vroeg Andrew. ‘Van hem gehouden, verder niets.’

Ondanks alles

Terwijl hij met zijn interview-project bezig was, werd Andrew zelf vader. Mensen waren verbaasd: hoe kon hij daar nú voor kiezen, hij hoorde immers steeds verhalen over wat er mis kon gaan? Maar zelf voelde hij dat niet zo. ‘Ik hoorde juist: hoe je kunt liefhebben, ondanks alles wat er mis kan gaan.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Meer Happinez?

Over auteur
Freelance journalist Dorien Vrieling is een nuchtere Noorderling met een grote interesse in wat mensen beweegt. Ze schrijft graag over de hobbels die een mens op zijn weg kan tegenkomen, en hoe je daarmee om kunt gaan.
Volgend artikel
Met je kind praten over seks: zo sluit je aan bij zijn of haar belevingswereld
Met je kind praten over seks: zo sluit je aan bij zijn of haar belevingswereld