Dot geeft advies aan De Chaos, om als een ouder voor je gedachtenmonsters te zorgen. Een die naar ze luistert wanneer ze overtuigd zijn dat er een monster onder het bed ligt én die ze aanmoedigt daadwerkelijk onder het bed te kijken om te zien of dat wel echt waar is.
Dag lieve Dot,
Om met de deur in huis te vallen:
Ik voel mij soms… dankbaar, liefdevol, teder, zachtmoedig, verlangend, verwonderd, gesterkt, kinderlijk, vastberaden, hoopvol, droomvol, zelfbewust, creatief, gelukzalig, stralend, gerust, betoverd, gefascineerd, getalenteerd, fier, vurig, veilig, krachtig, alles en niets, verbonden, één.
En toch voel ik me momenteel ook vooral… niet gelukkig, bang, boos, alleen, verward, teleurgesteld, gefrustreerd, triest, onbegrepen, inspiratieloos, klagerig, verontrust, ongerust, verloren, belachelijk, onzeker, zwaarmoedig, onuitdrukbaar, leeg, rusteloos, onverschillig, teruggetrokken, vervreemd.
Zonder donker, is er geen licht. Dat besef ik. Het hoeft ook niet het één of het andere te zijn. Het is wat het is.
En geloof me, ik ben echt wel dankbaar dat ik al deze dingen kan voelen. Maar het is vaak zo intens. En ingewikkeld wanneer allerlei gedachten zich ook nog komen moeien. Een enorme chaos in mijn hoofd. In mijn hart. Al kom ik er zelfs vaak niet toe om te voelen wat mijn hart me toefluistert. Mijn gedachten spelen de hoofdrol. En er zijn veel valse rollen.
Er zijn vooral veel vragen die ik (over) mezelf en de wereld stel. Vragen waarvan ik het antwoord in mezelf draag. Waarvan ik het antwoord ben. Maar ‘het weten’ is nog iets anders dan ‘het voelen/zijn’.
Hoe geraak ik van mijn hoofd naar mijn hart?
Dank je,
De Chaos
Lieve Chaos,
Als je iets ‘weet’ en het toch anders doet, denk ik dat je het nog niet echt weet. Wat dat betreft zie ik ook niet zoveel noodzaak om van hoofd naar hart te gaan. Ik heb dat in tweeën hakken van jezelf zelden tot iets goeds zien leiden. Het doet me aan een opnieuw verpakte, haast Middeleeuwse opvatting over goed en kwaad denken. Want wat ik ook uit jouw brief proef, lieve Chaos, is dat je ‘hoofd’ het onwenselijke is en je ‘hart’ het goede.
Dat op z’n minst betwijfelen lijkt me een heel verfrissend startpunt. Heel veel ‘voelen’ zoals je zelf beschrijft, betekent in de praktijk vaak heel veel denken. Emoties zijn -negen van de tien keer- overtuigingen, vermomd als ‘gevoel’. Wat helemaal prima is natuurlijk. Maar het helpt om ze geen V.I.P. status te geven boven je andere gedachtes. Hoe je ze ‘kraakt’ is door jezelf af te vragen welke gedachte je gelooft, wanneer je je bijvoorbeeld ‘gefrustreerd’ voelt. Grote kans dat je op een concrete bron stuit, bijvoorbeeld de gedachte dat Donald Trump een gevaarlijke maniak is. Ik roep maar wat. Vaak kleven er een aantal andere gedachtes aan vast, die dan zo’n haarbal van overtuigingen vormt die we geneigd zijn een ‘gevoel’ te noemen. Maar laat je niets wijsmaken.
Dit betekent trouwens niet dat ik niet snap waar je het over hebt. Gek worden van jezelf – als ik zo vrij mag zijn – is mij niet onbekend. En ik weet precies wanneer dit bij mij gebeurt. Het pingpong-spel begint wanneer ik mijn gedachten geloof. Wanneer ik aan een overtuiging vasthoud zonder te weten of het überhaupt waar is. En ik heb ook gemerkt dat vrijheid – de uitweg uit je dilemma – alleen op datzelfde niveau te behalen is.
De ‘chaos in je hoofd’ de rug toe keren door een ontsnappingsroute naar je ‘hart’ te zoeken werkt misschien even, maar niet op de lange termijn. Het is alsof je een kamer met krijsende kinderen achter je dichtdoet en naar de zolder gaat. Het geeft even rust, maar die kinderen gaan nergens heen. Uiteindelijk worden ze hongerig en eenzaam en gaan ze nog harder schreeuwen. De koninklijke weg is om voor ze te zorgen, in plaats van ze in de steek te laten.
Hoe je voor je gedachtes zorgt is door een ouder voor ze te zijn. Die naar ze luistert wanneer ze overtuigd zijn dat er een monster onder het bed ligt én die ze aanmoedigt daadwerkelijk onder het bed te kijken om te zien of dat wel echt waar is. Neem je tijd lieve Chaos, om de gedachtenmonsters waarin jij gelooft op een rij te zetten (de meeste ‘gevoelens’ horen daar dus ook bij) en ze één voor één te beschijnen met de zaklamp van de realiteit. Laat je hart erbuiten. Die pompt en zorgt voor zuurstof en het leven zelf om van te genieten – en je onzekerheden te bevragen.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Wil je alle vorige Dots teruglezen? Dat kan hier.
Ben je benieuwd wie er achter Lieve Dot schuilgaat? Bekijk dan deze video:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
