Wikken en wegen is soms lastig, maar het is een eigenschap om te koesteren. Want het pad van de twijfel, hoe kronkelig ook, leidt uiteindelijk tot wijsheid en inzicht.
Je loopt door een stil bos als plotseling het pad zich splitst. Twee paden lopen verder, welke neem je? Ze lijken allebei even aantrekkelijk en verdwijnen verderop in de lage begroeiing. Het ene pad is wel duidelijker belopen dan het andere. Op het stillere pad zul je misschien af en toe verdwalen. Moeilijker, misschien verrassender. Het is een gok.
In ‘De niet genomen weg’ beschrijft de Amerikaanse dichter Robert Frost precies die situatie. Het is misschien wel het mooiste gedicht over twijfelen en levenskeuzes, omdat het zo duidelijk beschrijft hoe het voelt, twijfelen. De stam van het woord ‘twijfel’ heeft te maken met ‘twee’: je hebt twee keuzes, die gelijkwaardig lijken. Je stopt. Je wikt en weegt. ‘Wikken’ is een gewicht in je hand nemen en je hand heen en weer bewegen om te schatten hoe zwaar het is. Daar moet je even de tijd voor nemen. Het is jóuw hand die bepaalt. De ‘ik’ uit het gedicht neemt uiteindelijk het stille pad en realiseert zich dat dat achteraf gezien het verschil zal hebben gemaakt.
Neem je het meer platgetreden pad of volg je een weg waar weinigen je voorgingen? Dat zegt niet zozeer iets over dat bospad, maar over wie jij bent – en ook over wie je wilt zijn.
Elk moment van twijfel is eigenlijk zo’n moment. Twijfel is een overweging over wat bij je past. Het is je intuïtie die fluistert: dit pad gaat vast wel ergens heen. Twijfel is je onzekerheid die bang is dat je verdwaalt. Het is je beschermengel die vraagt of je veilig kunt oversteken. Twijfel staat stilletjes naast je en trekt aan je hand, en als je naar beneden kijkt, staat daar het kind dat je ooit was en dat met grote ogen vraagt: ben jij wie ik wilde worden?
Zo maak je de juiste beslissing volgens een auraleraar, yoga teacher en coach.