In Zuid-Korea bestaat een woord voor mensen die (bewust) alleen leven: honjok.
‘Honjok’ is een samentrekking van twee Koreaanse woorden: ‘honjo’ betekent alleen, ‘jok’ betekent stam. Een stam van één, dus.
Autonomie
Honjok klinkt alsof het al een oud concept is, maar de term komt uit 2017. Jonge Zuid-Koreanen begonnen het woord te gebruiken als hashtag, om zichzelf te omschrijven. Het werd een uiting van een subcultuur. De honjoks doen graag dingen in hun eentje, ze genieten van hun onafhankelijkheid. Ze zetten zich af tegen de sociale normen in Zuid-Korea, waar de gemeenschap belangrijker is dan het individu. Met name jonge vrouwen wonen liever alleen dan een traditioneel gezin te vormen (met alle beperkingen van dien).
Daar heb je meteen ook het grote voordeel van alleen-leven: autonomie. ‘Honjok nodigt ons uit om na te denken over wie we zijn buiten onze gevestigde sociale en culturele normen’, schrijven Francie Healey en Crystal Tai in hun boek ‘Honjok’. Het is een heel positief ‘handboek voor de alleen-lever’. Het boek gaat over ‘de schoonheid van het alleen-zijn en de diepe vervulling die investeren in je innerlijk leven oplevert.’
Je eigen basis verstevigen
Hopla, dat is natuurlijk heerlijk leesvoer voor elke alleen-lever, of dat nou in Zuid-Korea is of in Nederland, en of dat nu bewust is of omdat je laatste relatie om wat voor reden ook op de klippen liep. Waarom zou je je meteen op de dating-apps storten, als je de tijd-alleen ook kunt gebruiken om je eigen basis te verstevigen?
Het boek bevat hoofdstukken over de geesteshouding van alleen zijn (‘alleen’ is wat anders dan ‘eenzaam’), over introvert en extravert (en alles wat daartussen zit) en over de behoefte om erbij te horen. Het behandelt ook flink wat activiteiten die je alleen kunt doen, en tips over hoe je je tijd alleen kunt gebruiken voor reflectie (dagboek!), meditatie en avontuur. Het interessantste hoofdstuk gaat over ‘de kunst van gewaarzijn’.
Een goede vriend (voor anderen en voor jezelf)
‘Gewaarzijn’ wil zeggen: je bewust zijn van jezelf. Hoe je denktijd (daar heb je veel tijd voor, als je niet hoeft na te denken over je relatie) kunt gebruiken om bewustere keuzes te maken. Keuzes over hoe je je dag indeelt, te bepalen wat belangrijk voor je is, wat voor bijdrage je wilt leveren, hoe je de balans bewaart tussen werk en privé, tussen wat je wilt en wat er van je verwacht wordt. Je kunt die tijd gebruiken om te weten te komen wie je bent, hoe je in elkaar zit en wat je nodig hebt zodat het goed met je gaat. Een periode waarin je alleen-leeft is een mooie gelegenheid om daar eens goed over na te denken, zonder invloed of druk van anderen. Wat is belangrijk voor jou, wat is goed voor jou?
Daarin zit ook die ‘vervulling’ en die ‘schoonheid’ waar dit boek op inzet. Een belangrijk aspect van alleen-leven is ‘vrienden worden met jezelf’. Als honjok is het belangrijk om te streven naar ‘innerlijke goedkeuring’. Dat is een strategie die kracht geeft. In de woorden van Wayne Dyer: ‘Je kunt niet eenzaam zijn als je de persoon graag mag met wie je alleen bent.’ Klinkt eenvoudig, maar hoe vaak zitten we onszelf dwars, maken we het onszelf moeilijker dan we bij anderen zouden doen? Juist.
Rotsvaste bodem
Nog zoiets: veel teleurstelling komt voort uit verwachtingen, uit dat anderen je niet geven (vaak niet eens zíen) wat je nodig hebt. Maar probeer deze gedachte eens: je kunt ook jezélf geven wat je nodig hebt. ‘Waarom zou je, in plaats van te wensen dat ze je begrijpen, van je houden, je waarderen, zien hoe goed je bent of je waarde erkennen, dat niet gewoon zelf doen?’
Nogmaals, klinkt als iets dat voor de hand ligt, maar ‘jezelf kunnen geven wat je het meeste nodig hebt’ zorgt voor een rotsvaste bodem onder je bestaan.
Iets om bij stil te staan dus, of om een keer over te schrijven in je dagboek: welke boodschap zou je het liefste horen van iemand anders? Iemand van wie je hoopte dat hij zou zeggen dat hij van je hield, trots op je was of in je geloofde? Wat als je dit tegen jezelf zegt, als je voelt dat je het nodig hebt?
Samen alleen
We hebben behoefte aan verbondenheid én aan autonomie. Da’s altijd een spanningsveld. Het houdt ook verband met dat inzicht van Brené Brown (die in dit boek ook wordt geciteerd), dat je er pas echt bijhoort als je alleen durft te staan.
Zelfs wie uit overtuiging alleen leeft, heeft behoefte aan verbinding. Daarom vind je in dit boek ook tips voor het verdiepen van vriendschappen. En sowieso: ‘honjok’ is, alles bij elkaar, een leuke club om bij te horen. ‘We zijn sociale wezens en onze evolutie is afhankelijk van ons samenleven en werken in stamverband’, schrijven Healey en Tai. ‘Maar als jij voor een sololeefwijze hebt gekozen, kun je, nu het aantal honjoks zo snel groeit, troost vinden in het feit dat je deel uitmaakt van een stam van mensen die genieten van hun eigen gezelschap, mensen die ervoor kiezen om een groot deel van hun leven alleen door te brengen.’
Meer weten?
- Lees Honjok. De Koreaanse kunst van het alleen leven van Francie Healey en Crystal Tai
Meer lezen over vriendschap met jezelf sluiten?
Een pleidooi voor alleen-zijn.
