In een maatschappij waarin ‘druk zijn’ de norm is, kan het egoïstisch of sneu voelen om bewust tijd vrij te houden om te niksen. Want zou je niet iets veel nuttigers kunnen doen in die tijd? En is het niet gewoon oersaai om niets te doen? Nee, ontdekte ik afgelopen weekend.
Ik ben vast niet de enige op de wereld die af en toe een halve paniekaanval voelt opkomen wanneer ik mijn agenda open. De komende twee maanden zit vrijwel elk weekend al volgeboekt met activiteiten. Bruiloften, verjaardagen, feestjes, sportwedstrijden of koffie- en lunchdates met vrienden, kennissen en familieleden. Hartstikke leuk natuurlijk, maar ook druk. En veel. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de werkverplichtingen die zich grotendeels doordeweeks afspelen.
Altijd aan
We lijken af en toe wel in een op hol geslagen maatschappij te leven, waarin geen ruimte meer is voor een beetje nutteloos rondhangen. Elke minuut wordt volgepropt met activiteiten. Dat we continu ergens mee bezig zijn, zorgt ervoor dat ons brein voortdurend aanstaat. Natuurlijk zijn er heus wel momenten dat je niet per se nuttig bezig bent, maar ergens knaagt dan toch nog dat stemmetje in het achterhoofd dat dat eigenlijk wel zou moeten. Het zorgt ervoor dat je je bijna schuldig voelt als je die rust blijkbaar nodig hebt.
Even helemaal niets
De afgelopen twee maanden is er geen weekend geweest waarin ik een dag helemaal niets gepland had staan. En als ik naar de komende weekenden kijk, zitten die voor een groot deel ook al volgeboekt. Daarom besloot ik afgelopen weekend ook iets in mijn agenda te zetten, namelijk ‘niets doen’. Even ontsnappen aan die eeuwige hyperfocus en prikkels, maar mezelf tijd gunnen waar ik niets ‘moet’ en alles mag. Een dag waarin ik gewoon mee kon gaan in de flow, zonder dat ik me hoef te haasten om op tijd bij de volgende afspraak te zijn.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Tijd om te lanterfanten
De hele zaterdag was geblokt met deze ‘activiteit’. Als iemand me vroeg om af te spreken of ergens mee te helpen, gaf ik aan dat ik die dag niet zou kunnen. Dat voelde in eerste instantie onwennig. Toen een vriendin die ik al heel lang niet had gesproken me vroeg om af te spreken en ik zei dat ik niet kon, voelde dat egoïstisch. En toen ik die dag eenmaal op de bank zat en op Instagram zag dat wat voor activiteiten alle andere mensen aan het ondernemen waren, voelde ik me een loser met een saai leven.
Maar na het eerste ongemak kon ik genieten van het lanterfanten. Van het feit dat ik eigenlijk helemaal niets nuttigs aan het doen was, en dat ook niet ging doen of hoefde te doen. Dat was niet egoïstisch, maar lief zijn voor mezelf. Het was niet saai, maar juist lekker rustig. ’s Avonds ging ik naar bed met een tevreden gevoel. Ik had niets gedaan. En dat was helemaal prima.
