Laten we eerlijk zijn: mensen die voortdurend klagen zijn niet de leukste personen om mee om te gaan. Toch valt er ook wat te zeggen voor wat klagen op z’n tijd. Het kan namelijk ook opluchten en verbindend zijn.
Wanneer het regent, als de trein vertraging heeft, op een bad hair day of als een kennis een glas rode wijn over je gloednieuwe bank laat vallen. Het zijn situaties waarin je gewoon even ongegeneerd je beklag wil doen. Tenminste, dat vind ik. Ik ken ook genoeg mensen die het heel zinloos en vervelend vinden om te zeuren, maar persoonlijk voel ik me prima thuis in het klaagkamp. Zo nu en dan afgeven op situaties, gedrag of het universum in het algemeen lucht toch lekker op? Een kleine rondvraag leert me dat ik heus geen onverbeterlijke zuurpruim ben, maar dat er nog veel mensen mensen zijn die het lekker vinden om zo nu en dan gal te spuwen.
Klagen haalt de angel uit een situatie
Grootste argument vóór klagen is dat het goed is om frustraties en irritaties niet op te kroppen. Wanneer we dingen opkroppen, groeit het. Volgens de Amerikaanse psycholoog Robin Kowalski is de kans dan ook groter dat we in negatieve gedachtespiraal terecht komen als we willen klagen, maar dit binnenhouden. Door negatieve gevoelens te ventileren, komt er namelijk wat lucht bij in het hoofd. Alsof de deur in een donkere kamer op een kier wordt gezet, waardoor er wat licht naar binnen valt. In een wetenschappelijk onderzoek is zelfs bewezen dat mensen die klagen, minder vaak symptomen van depressie vertonen.
Klagen kan relativerend werken
Bovendien kan het hardop uitspreken van irritatie of frustratie ervoor zorgen dat je de situatie op een andere manier kan bekijken. Zo kan ik me helemaal opvreten als ik in te volle bussen zit, klem zit achter langzame fietsers of als iemand een patat speciaal eet in de trein (hé, niemand is perfect). Juist het ventileren van zulke kleine irritaties zorgen dat ik het minder erg vindt en sneller los kan laten. Zeker als het om kleine dingetjes gaan, zorgt het klagen er juist voor dat ik om de situatie (en mezelf) kan lachen.
Klagen verbroedert
Natuurlijk is klagen zinloos. Een patatje speciaal gaat echt niet minder stinken als ik er een ‘OMG dit is zo vies!!!’-appje over heb gestuurd naar vriendinnen. Maar dat is ook niet het doel van het geklaag. Klagers willen vaak helemaal geen oplossing of advies. Een beetje instemmend gemompel is in veel gevallen genoeg. Mijn irritatie is dan niet meer iets louter negatiefs, maar heeft ervoor gezorgd dat ik en mijn vriendin ons even verbonden voelden. Geklaag kan onderlinge relaties versterken of zelfs heel nieuwe sociale banden smeden. Dit zie je altijd gebeuren als het treinverkeer in de winter stilvalt dat er drie sneeuwvlokken zijn gevallen (laten we eerlijk zijn, dit gebeurt elk jaar). Waar mensen in het openbaar vervoer hun blik doorgaans strak op de smartphone houden, knopen gestrande passagiers dan ineens wel gesprekjes met elkaar aan. Vaak in de trant van: ‘het is ook altijd wat met die treinen he…’
Soms klagen, soms dragen
Maar, er zitten wel wat haken en ogen aan. Een beetje mekkeren over triviale dingen is grappig, zeker als je er zelf ook de lol van in ziet. Maar klaag je teveel of ga je te lang door, dan kan het vervelend worden. Wees hier dus alert op. Een beetje klagen is prima, maar het is wat dat betreft net als met alcohol. Klaag vooral, maar dan wel met mate.
Beeld: fotografie door Peggy Janssen, styling door José Spaans
Meer lezen over klagen?
Dit kan een dag zonder gemopper je opleveren.
