Een heel boek over paden? Wat valt daar nou over te vertellen? Nou, véél. En het zet je ook aan het denken.
Een avontuurlijk pad
Je eigen pad volgen. Een pad vol hindernissen volgen, de ongebaande paden volgen, of juist de platgetreden paden… We gebruiken het woord ‘pad’ best vaak, het is een heel vanzelfsprekend begrip. Tot je erover na gaat denken. Want hoe ontstaan paden eigenlijk? Waarom volgen we paden, of juist niet? En wat doet het met je, als je van gebaande paden afwijkt?
Mens en landschap
De Amerikaanse schrijver Robert Moor schreef het boek ‘Over paden, een ontdekkingstocht’. Hij schrijft over de prehistorische wezens en hoe die paadjes maakten, over de paden van olifanten en mieren, over langeafstandspaden, zoals de Appalachian Trail. Hij beschrijft hoe hij als schaapsherder het pad bijster raakt en hoe hij zich verloren voelt als hij probeert in een ongerept gebied zélf zijn weg te vinden. Hij praat met biologen, met padenmakers, met mensen die hun hele leven niets anders doen dan wandelen.
’Over paden’ is één groot avontuur om te lezen. Het is bovendien leerzaam (als je weet hoe mieren paadjes maken, kun je vrij gemakkelijk voorkomen dat je een mierenplaat in huis krijgt). Maar het zet je ook aan het denken.
‘Mensen maken paden, maar de paden maken ons ook’ is namelijk de stelling van Robert Moor.
Wisselwerking
Een pad is dan ook altijd een wisselwerking tussen mensen en het landschap. Door over paadjes te wandelen, maak je deel uit van je omgeving en heb je ook invloed op het pad (bijvoorbeeld door een stukje af te snijden). Maar het pad heeft ook invloed op jou, al was het maar doordat je, al wandelend, ook meer thuis raakt in je eigen gedachtenwereld. Het maakt je geest vrij, zodat je beter na kunt denken. Bijvoorbeeld over je levenspad. Welke keuzes maak je? Hoe vind je je weg? Welke wegwijzers hebben anderen voor je achtergelaten?
Het pad van je leven
Als mensen een pad nodig hebben om te denken, om zich deel te voelen van de wereld, kun je je afvragen wat het met ons doet als we bijna geen natuurlijke paden meer volgen. Als we met de auto, de trein of een vliegtuig alleen van plek naar plek gaan, zonder de route zelf te volgen. Of als kinderen alleen op de achterbank reizen, en nauwelijks te voet op avontuur gaan, door de straatjes en steegjes en over de paadjes in de buurt hun wereld geleidelijk aan groter maken. Raakt alles dan versnipperd, alsof je van een puzzel de verbindende stukjes mist?
Vele paden
Hoe dan ook, alle reden om dit boek te lezen en daarna snel weer eens op pad te gaan. Om nu meteen zelf de GR5 naar Zuid-Frankrijk te gaan lopen of de weg naar Santiago, is misschien een beetje kras. Maar vaker wandelen, da’s helemaal geen gek idee. Al was het maar om onze eigen gedachten op een rijtje te zetten. Welke wegen volg je, de gebaande, de ongebaande? Hoe verliep jouw levenspad, tot dusver, en welk pad wil je volgen? En hoe kijk je daar straks op terug?
’Onze geschiedenis,’ schrijft Robert Moor, ‘is een van de vele paden die we hadden kunnen nemen, maar het was het pad dat we gekozen hebben.’
Robert Moor, ‘Over paden. Een ontdekkingstocht’ (uitgeverij Ten Have).
De paden op…
Pelgrimspaden, kerkenpaden, schoolpaden, oude handelsroutes… Ook in Nederland zijn er nog veel historische voetpaden!
- In Friesland ligt bijvoorbeeld een netwerk van soms eeuwenoude wandelpaden waarover wandelroutes zijn uitgezet.
- In Gelderland en Utrecht lopen de klompenpaden-routes veelal over oude paden.
- Ook streekpaden en Langeafstandswandelpaden volgen vaak oude voetpaden.
