Buiten is het leven beter dan binnen: van natuur wordt een mens gelukkig

Kinderen zijn altijd gelukkig als ze buiten zijn, en Pauline stiekem ook. Buiten is het leven voller, en meer aanwezig. En je hoeft vaak minder ver dan je denkt: ook in de stad is genoeg natuur te vinden.

Ook als je middenin de stad woont, kun je veel buiten zijn.

Dat heb ik eigenlijk geleerd van mijn vriend, die vijf jaar in Australië heeft gewoond. Voor hem is buiten zijn niet ‘recreatie’ of iets wat je inplant voor in het weekend, maar een eerste levensbehoefte. Zodra het weer het toelaat ga je naar buiten, tussen de bomen zitten, want daar is het leven altijd beter dan binnen – dat is tenminste zijn instelling.

De stad uit

Dus iedere dag dat het weer het toelaat, rijden wij de stad uit. Op vijftien minuten van ons huis ligt het Twiske, een groot meer met een bossig park er omheen. Daar is eigenlijk nooit iemand. Er zijn wel veel teken, en daar houden de meeste mensen niet van. Vroeger had het gebied een beetje een slechte naam door ongure types. Ook daarom zal het er rustig zijn, en verder blijven de meeste mensen doordeweeks denk ik liever binnen.

Het beste moment is na een school- en werkdag. Juist als er net een wolk in de lucht hangt, juist op het moment dat de meeste mensen de tv aandoen. Eten mee, drinken mee, een handdoek, een paar schepjes. Een bal. Soms een vishengel. Soms een warme trui. Soms een zwembroek. Soms helemaal niets mee.

Buitenliefhebber

In de verte zit één andere buitenliefhebber op een picknickkleedje. En lopen twee dames langs met een hond. Het is een prachtige plek om de zonsondergang te bekijken. Bij het kleine strandje speelt de kleinste met zand en water, maakt niet uit hoe koud het is, ze loopt altijd het water in. En dan er weer uit: ‘Koudkoudkoudkoud!’ en dan lacht ze heel hard en loopt er weer in. Buiten is het leven voller, en meer aanwezig, ofzo.
De andere kinderen oefenen de radslag, doen iets met steentjes of stokken of ze vertellen aan mij wat ze op school hebben beleefd die dag of soms gaan ze hun babyzusje achterna, het water in.

Op de een of andere manier vervelen kinderen zich niet zo snel buiten. Vanuit een stadsperspectief zou je kunnen denken dat er buiten niets te doen is. Maar zet een kind in een bos of op een strandje, en het is oké.

Misschien, heel misschien kunnen we daar wel iets van leren.