Met de start van de corona pandemie en de verschillende lockdowns nog vers in ons geheugen beginnen we zo langzamerhand een steeds ‘vertrouwdere’ weg te vinden in het nieuwe normaal. Toch kampen veel mensen als gevolg van de pandemie met depressies of angststoornissen, met name jongvolwassenen. Helaas bevindt het erover praten zich nog steeds in de taboesfeer.
Zo zonde is dat, want het vergroot het schaamtegevoel dat toch al op de loer ligt wanneer je psychische klachten hebt. Niemand neemt het zichzelf kwalijk wanneer ie een been breekt (heel onhandige types daargelaten, misschien), dat voelt als iets dat iedereen kan overkomen. Bij depressie of een angststoornis is dat anders, terwijl die zich net zo ongevraagd aandienen. Je hebt er niet om gevraagd, en het zegt niks over wie je bent – laat staan over hoe sterk je bent. Wie depressief is, is niet zwak, maar heeft gewoon dikke pech.
Omarm je probleem – maar identificeer je er niet mee. Je hébt een depressie, maar je bént er geen. Zoek hulp wanneer je daar behoefte aan hebt, net zoals je bij dat gebroken been zou doen. Dat heet goed voor jezelf zorgen. En vertel de mensen om je heen hoe het met je gaat. Je zult verbaasd zijn over de herkenning die je tegenkomt: iedereen heeft wel eens… of kent wel iemand die… Denk ook niet dat psychische problemen een obstakel hoeven te zijn om te bereiken wat je wil – drie keer raden wat Sophie Hilbrand, Hugh Laurie, Hugo Borst, JK Rowling en Lena Dunham met elkaar gemeen hebben.
De Britse comédienne Ruby Wax heeft al jaren last van depressies. In dit filmpje bindt ze de strijd aan met alle taboes daaromheen: ‘Eén ding dat je er gratis bijkrijgt, bij deze ziekte – het is een pakketje – is een gevoel van schaamte. Je vrienden zeggen: “Toon me de knobbel, de röntgenfoto’s!” Maar er is niets te zien.’
Single? Waarom je je nooit moet schamen omdat je alleen bent.