Waarom samenzijn met je kind het nieuwe goud is (en hoe je daar meer tijd voor maakt)

Heilige tijd, zou je het bijna kunnen noemen. Wij-tijd, een coconnetje van liefde en aandacht. Huis-filosoof Anne Wesseling ontdekt dat dát, in een deze drukke samenleving waarin onze aandacht zo versnipperd is, het nieuwe goud is. Onbetaalbaar. En als je goed kijkt, ligt het voor het oprapen.

Een vast moment

‘Wij-tijd, daar moet je bewust tijd voor inruimen, dat is cruciaal,’ zegt Jan Derksen, klinisch psycholoog en universitair hoofddocent aan de Radboud Universiteit, die onder meer onderzoek doet naar opvoeding en emotionele ontwikkeling van kinderen. ‘Onze aandacht is ongelofelijk versnipperd. Wij-tijd’, zegt Derkse, ‘is tijd waarin je praat over wat je werkelijk bezig houdt.’

Hoe pak je dat aan, die wij-tijd?

Derksen is een enorm voorstander van samen eten. ‘En dan zónder mobiele telefoon! Ook niet in de buurt van de tafel. Als je aan het eten bent, komen de tongen los en kun je samen praten over wat je hebt meegemaakt die dag. Grote en kleine dingen. Deel gewoon je ervaringen.’ Wij-tijd aan tafel dus. Een vast moment, elke dag. Want: ‘Het gaat erom dat je een gewoonte opbouwt. Als je een traditie hebt van wij-gesprekken aan tafel, is er vertrouwen.’

Advertentie

Van ‘me’ naar ‘we’

Lang dachten we dat me-time het grote goed was. Je moest nog wel aan jezelf toekomen, anders hield je het niet vol. ‘Dat werkt niet’, zegt Derksen. ‘Je kunt wel bedenken dat je op zaterdagmiddag om drie uur echt wat leuks gaat doen, maar er komt altijd wat tussen. De telefoon gaat, het eten moet nog op tafel. Bovendien: kleine kinderen lijken per definitie aandacht te willen als je het even niet hebt. Die willen acuut aandacht als je even iets belangrijks moet doen voor je werk. En omgekeerd: dan ben jij een keer klaar om iets leuks te gaan doen, en dan zitten ze net lekker te spelen. Voor een deel is inzetten op wij-tijd echt: bewuster omgaan met social media en de smartphone.’

Kleine boeddha’s

Als je ‘wij-tijd’ ziet als iets wat moet, dan klopt er iets niet. We hebben ergens toch het oude idee dat je je voor je kinderen op moet offeren en dat kinderen energie kosten. In plaats van dat we ze zien als kleine boeddha’s die met hun aanwezigheid alleen al in staat zijn onze chi aan te vullen. Je kunt wij-tijd ook zien als een continue bron van mindfulness, waar je zo vaak als je wilt op in wilt tunen. Dan is wij-tijd geen item op je to-do lijst, maar een plek waar je zo vaak mogelijk wilt zijn, omdat je er gelukkig van wordt.