Journalist Pauline Bijster kwam er door haar hond achter dat de honden-training-methodes allemaal zo’n beetje gebaseerd zijn op het principe dat je beter niet aan je hond, maar aan jezelf kunt sleutelen.
Ik had niet speciaal veel met honden. Maar de kinderen wilden er graag eentje, mijn partner ook, en hoewel ik meteen begreep dat de verzorging waarschijnlijk vooral mijn taak zou worden – want zo gaan die dingen natuurlijk – stemde ik in. Het was een schattig, klein, wollig beestje. Totdat hij ging blaffen en in mijn vinger beet en ik dus naarstig op zoek moest naar boeken over honden, en een trainer. Ik moest erachter komen hoe zo’n dier werkt, en wat hij nodig had van mij. En grappig genoeg, als je met een hond bij een goede trainer komt, begint deze niet met wat de hond moet doen, maar met hoe je aan jezelf kunt gaan werken. Dus daar gingen we.
Hond als therapeut
De oefeningen waren moeilijk en mijn geduld werd flink op de proef gesteld. Ik moest zelfvertrouwen leren, angsten overwinnen, aanwezig zijn. ‘Hij gaat nooit begrijpen wat je wilt, als je zelf niet weet wat je werkelijk wilt’, zei Karin, de trainer, op een goede dag. Na zo’n hondenles was ik moe zoals je moe kunt worden van een moeilijk gesprek met je therapeut – en ik merkte dat dit dier mij voornamelijk liet zien waar mijn eigen gebreken of angsten zaten. Hoewel dit nooit de reden was geweest om de hond te nemen, een spiegel op vier poten, moest ik eraan gaan werken. De hond is zo’n goede therapeut, want hij is zo loyaal, altijd zo blij om je te zien, dat je voor hem wel door dat zelfinzicht heen wilt.
Aandachtig leven
Een minstens even belangrijke les: kijk nooit op je telefoon in het bos. Karin was hier streng in. Als je afdwaalt, dwaalt het dier ook af. Toen hij flink ging puberen, blaffen tegen langsfietsende mensen, moest ik niet alleen leren telefoonloos te wandelen, maar zelfs in gedachten niet af te dwalen. Zo loop ik nu door het bos, aanwezig. En ineens begonnen de wolken me op te vallen, de knoppen aan de bomen, de vogel die tikt, de kleur van het mos.
Coming soon: ‘Mindful met Happinez’
-
Over de wijsheid van leven in het nu
-
12 oefeningen voor ultieme ontspanning
-
En meer
Aandachtig leven
Het is bij onze hond echt één op één: als ik er volledig bij ben, is hij gehoorzaam. Zodra ik afdwaal, niet meer. En als ik zie hoe hij loopt, ruikt en waarneemt, alsof het bos een boek is dat hij leest, besef ik dat ik nog steeds veel kan leren. Dat ik nog steeds niet alles zie. Zo leert hij me ook de schoonheid kennen en het magische gevoel dat je kunt krijgen van buiten zijn, en van wakker zijn. Niet alleen hij, maar elke hond, elk dier dat we tegenkomen, elk plantje gaat soms recht mijn hart in. Zij zijn de rijkdom en de rust, zij zijn eigenlijk thuis. Hoe beter je kijkt, des te beter zie je dat zich daar het werkelijke leven afspeelt. Regen of wind maakt niet uit, elke dag mag ik mee op zijn reis, naar buiten. Elke wandeling is een nieuwe kans op aandachtig leven.
Beeld: fotografie door Kee & Kee
Meer lezen over mindfulness?
Zo maak je van je wandeling een mindfulness-oefening voor je zintuigen.
