Liefde is een spannend spel: hoe meer je vraagt, hoe sneller de ander zich terug trekt. De dans van de liefde is een spel tussen aantrekken en afstoten.
‘Ik voel gewoon niet meer dat hij van me houdt,’ zegt een vrouw op het terras tegen haar vriendin terwijl ik aan het aangrenzende tafeltje op mijn afspraak wacht. ‘Hij zégt van wel, maar hij heeft het ook steeds over “ruimte” en hij stuurt alleen een appje nadat ik er eentje heb gestuurd.’ ‘Gewoon over beginnen,’ adviseert haar vriendin met een mond vol salade. ‘Nee joh,’ zegt ze geschrokken. ‘Hoe meer ik van hem vraag, hoe meer hij zich terugtrekt.’
Onwillekeurig knik ik instemmend. Het is ontzettend kinderachtig, het zou niet meer moeten bestaan als we de middelbare schooltijd zijn ontgroeid en al helemaal niet bij diepe, wederzijdse liefde. Maar het mechanisme is stokoud, universeel en springlevend. Zo rolt de dynamiek van de liefde: zoekt de een ruimte, dan dringt de ander aan op samenzijn. En wat ook nog zo lullig is: degene die zich terugtrekt wordt plots begeerlijker, terwijl degene die toenadering zoekt met de minuut onaantrekkelijker wordt.
Subtiele spanning
In liefdesrelaties, van het eerste afspraakje tot na de gouden bruiloft, is er altijd een subtiele spanning tussen afstand en nabijheid, aantrekken en afstoten, verlangen en verzadiging, vrijheidsdrang en verbinding. Soms lijkt er even een evenwicht te zijn bereikt, maar dan beginnen de geliefden zich weer tussen de polen te bewegen. Doet de ene geliefde een te grote stap naar voren, dan neemt de ander als vanzelf een stapje terug, waarna de tweede een pas naar voren doet en de eerste weer terug.
Online training Tantra & seksuele energie
-
Voel je lichter, vrijer én levenslustiger
-
Meer uit je hoofd zijn en meer in contact met je lichaam
-
Meer dan 5.925 trainees gingen je voor
Nergens wordt deze liefdesmechaniek zo dramatisch zichtbaar als bij moderne dans. Zij loopt weg, hij komt haar achterna, ze klampen zich aan elkaar vast, hij rukt zich los, ze verwijderen zich van elkaar, zij zoekt toenadering, hij wijst af, zij loopt weg, hij… Zolang het afhouden en naderen wordt afgewisseld, dansen ze. Als de dansers te lang in dezelfde rol blijven, dan wordt de dans een strijd. Waarbij niemand wint.
Machtsverhouding
Zo, gevangen in die strijd, eindigt bijna elke liefdesrelatie. Als de machtsverhouding te lang scheef zit, valt hij namelijk niet meer om te keren. En alles wat statisch is, sterft af. Een vitale liefde vraagt om vrije beweging.
Ik zou de vrouw aan het tafeltje naast me willen vragen om zich niet te identificeren met de rol waarin ze door de ander gedwongen wordt. Omdat ze almaar de vragende partij is, betekent dat niet dat ze nooit meer de partij wordt die het antwoord mag geven. Ik zou haar willen adviseren om een stilte te durven laten vallen, te wachten tot hij een vraag stelt, waarna de muziek weerklinkt en ze weer kunnen dansen. Als die niet komt, en het stil blijft, zal ze zich erbij neer moeten leggen dat de dans ten einde is.
Ze checkt haar mobieltje op een mogelijk bericht van hem en legt het met een zucht op tafel. Ik glimlach naar haar.
Meer Happinez?
- Wijze woorden over de coronacrisis van Henrietta F. Fore
- Elke dag samen met je lief: zo geef je elkaar de ruimte
- Schrijfoefening om emoties los te laten
